بایگانی نویسنده: Habib

. . . یک شعر از: واهه آرمن   «آخرین گلوله» نمی دانم کِی  صد سال دیگر هزار سال دیگر یا یک میلیون سال دیگر کمی پیش از پایان دنیا آخرین گلوله را چه کسی و به که شلیک خواهد … ادامه‌ی خواندن→

شیوا ارسطویی،‌ نویسنده و شاعر ایرانی در مرگي خود خواسته:  علت درگذشت این نویسنده به طور رسمی اعلام نشده است اما پسرش در پستی که بعدا آن را تغییر داد مرگ او را «خودخواسته» توصیف کرده بود. شیوا ارسطویی (اردیبهشت … ادامه‌ی خواندن→

نه به‌ اعدام متن زیر را از تلگرام همشهری عزیز شاعر گرامی علی رضا پنجه‌ای وام گرفته‌ام.    اعدام جنون قانون است دغدغه‌های روزگار نامراد آنان که با قلم نور بر تاریکی می‌پاشند برای فرامرز سه‌دهی و شاعران دیگر   … ادامه‌ی خواندن→

برای گرامی‌داشت یاد و خاطره‌ی هنرمند عکاس سودابه‌ قاسملو در نظر داریم در هر شماره یکی از عکس‌های انداخته و پرداخته شده‌ توسط خانم قاسملو که قبلا منتشر شده و یا در جایی نیامده را در رسانه منعکس کنیم. قبلا … ادامه‌ی خواندن→

لولیتا خوانی در تهران نگاهی به فیلم لولیتاخوانی در تهران نوشته: بی‌تا ملکوتی نقل از: phoenixjournal «لولیتا خوانی در تهران» (Reading Lolita in Tehran) فیلمی است به کارگردانی اران ریکلیس، فیلمساز اسرائیلی که بر اساس کتابی به همین نام نوشته‌ی … ادامه‌ی خواندن→

برای شنیدن صدای شاعر این شماره روی تصویر شاعر در پایین این توضیح را فشار دهید:  

    نامه بیزن اسدی‌ پور به عمران صلاحی بعد از این‌که ما را ترک کرد.  

استاد نصرت علیخان   .يادبود از  فرهنگ هزارگى  يادبود از فرهيختگى يك نسل است چند سال قبل وبا تلاش برخى از فرهنگيان هزاره،  نوزده ماه مه مصادف با سى‌ام ارديبهشت را  **. روز فرهنگ هزارگى ** نام گذاشتند و آن را جشن … ادامه‌ی خواندن→

  مثلاً خورشید تازه طلوع کرده چند درخت گم شده چند پرنده مرده مثلاً اسکلت چند اسب در خیابان در حال تاخت می‌گذرند تنها بر یکی از آن‌ها اسکلت زنی سوار است مثلاً ابروی چپ هر کسی کمی به بالا … ادامه‌ی خواندن→

فریدون تنکابنی نقل از صورت‌کتاب بیژن اسدی‌پور   زمینهٔ کاری طنزپرداز و داستان‌نویس زادروز ۱۳۱۶ خورشیدی، تهران، ملیت ایرانی، محل زندگی کلن، آلمان (از ۱۳۶۲)، پیشه نویسنده فریدون تنکابنی (زاده ۱۹ شهریور ۱۳۱۶ خورشیدی – مرگ ۷ مهرماه ۱۴۰۳) طنزپرداز … ادامه‌ی خواندن→

                                      شماره‌ی ۴۶  

احمد فرخنده نیک‌بخت     “دانش و عشق” در  آغاز  بودیم  جمله  بشر کجا  فرق‌مان  بود  با  یکدگر همه  مثلِ  هم  در  جدالِ  بقا هزاران  بلا  و  همه  بی‌دوا نه حرف  از سپیدی سیاهی  پوست نه این یک گرانمایه آن یک … ادامه‌ی خواندن→

دستان رنج