«گنج را برعکس خواندهایم» نگاهی به مجموعه شعر «تنفس مصنوعی» سرودهی حسین رضایی
منتقد: عارف حسینی
تیم تحریریه آنتیمانتالفوریه ۱۸, ۲۰۲۰ نقد شعر
«گنج را برعکس خواندهایم»
نگاهی به مجموعه شعر «تنفس مصنوعی»
_سرودهی حسین رضایی، نشر تاک، کابل، ۱۳۹۶_
«تنفس مصنوعی» _نشانهای که در جلد مجموعه خودنمایی میکند و نقش پیرامتنی با آن دارد_، امدادی پزشکیای است که به فرد آسیبدیده داده میشود تا او به حیات بازگردد. این نشانه را میتوان به دو صورت اجتماعی و عاشقانه تأویل کرد:
_ در تأویل اجتماعی، این مجموعه در نقش کمکی است که بهصورت تنفس مصنوعی به جامعه داده میشود تا حیات دوباره به جامعه دمیده شود. برای «هنر» و «هنرمند» در مقام پیشروی جامعه، چنین جایگاهی را میتوان در نظر گرفت.
_ در تأویل عاشقانه، میتوان «تنفس مصنوعی» را در رابطهای بین عاشق و معشوق بررسی کرد که عاشق برای به دست آوردن معشوق و عشق خود که دارد از دست میرود به تنفس مصنوعی روی آورده است. تصویر تنفس دهانبهدهان و قرار گرفتن لبهای دو شخص بر روی هم عاشقانه است.
قرار گرفتن تصویر نوجوانی که صورت خود را با چفیه پوشانده است بهعنوان طرح روی جلد با نشانههایی که به همراه دارد بهنوعی پیشداوری و قضاوت را در مورد مجموعه و محتوای آن به وجود میآورد که بهتر است اینگونه نباشد. شعر خاصیتی انتزاعی دارد ازاینرو بهتر است طرح روی جلد مجموعه شعر طرحی گرافیکی باشد که کشف و دریافت مفهوم آن به مخاطب واگذار گردد و اگر از تصویر واقعی استفاده میشود بهتر است که از تصویرهای مفهومی با اشارهی غیرمستقیم استفاده شود. این پیشنهادی است که میتوان در چاپهای بعدی این مجموعه استفاده کرد. ادامهی خواندن→