کیوان اصلاح‌پذیر
شعر فراسپید زاده یک جریان سیاسی خاص نیست بلکه محصول ضرورت‌های زبانی عصر دیجیتال است . فراسپید بواسطه فرم لیز و غیردرختی خود، از دسترس کپی‌شدن و تولید توسط «هوش مصنوعی» خارج است و سعی در حفظ خلوص انسانی زبان دارد. فراسپید در فضاهای چندجهانی رخ می‌دهد و خودنمایی اصلی آن خروج از چنبره‌ی استعاره‌های جاافتاده (حقیقت نماها) و بازگرداندن تفکر به ذات زبان (مقابله با اتوماسیون) و قرار دادن زبان بعنوان بخشی از معنا (در مقابل صورت‌بندی زبان بعنوان وسیله‌ی انتقال معنا) در کنار محتواست. به این ترتیب فراسپید زبان را به جایگاهی ارتقاء می‌دهد که بتواند فضاهای بی‌سابقه را اختراع (و نه اکتشاف) کند. فراسپید با پیوند متن‌های بی‌ربط مانده از هم ، ربط‌های نو در بینامتنیت ایجاد می‌کند، متن‌ها را از دام استعاره‌های فرسوده نحات می‌دهد و استعاره‌های نوینی تولید می‌کند. فراسپید اعتبار خود را در ربط‌های جدید می‌جوید (برخلاف ربط‌های قدیمی که متون، اعتبار خود را از استعاره‌ها می‌گرفتند). جهان امروز از فرط پیچیدگی رو به گنگی می‌رود و فراسپید می‌کوشد زبان جدید جهان باشد. در هر «ربط» جدید چندین معنای جدید کشف می‌شود و کاشف این معانی فقط شاعر نیست و خوانندگان هم در آن سهیمند. طبیعی‌ست که چندمعنایی با بی‌معنایی اشتباه گرفته شود و راه تمیز این دو از هم، عادت به مفاهیمی است که در آنِ واحد چندین معنا را تولید می‌کنند. فراسپید نوع تازه‌ای از روایت را پبشنهاد می‌دهد . روایت فراسپید از جهانِ زبان ، یک برداشت متکثر است.
#فراسپید
#کیوان_اصلاح_پذیر
https://t.me/taavileslah
______________________________________________
