عکس دو نفره از: صورتکتاب گلمهر صبا
دوست نازنين نديده‌ام
صادق هدايت در نامه‌ای به تاريخ فروردين ۱۳۲۸ ، زمانی که من و شما پنج ساله و سه ساله بوديم به حسن شهيد نورايی نوشته است:
” مثلاً اگر کسی را به جرم نوشتن يک مقاله به شش سال زندان محکوم کنند و يا عده‌ای روزنامه‌نويس را بی‌جهت به زندان بياندازند و هزاران زورگويی و حق کشی ديگر امری عادی به شمار می‌رود و قابل ذکر نيست، اما برای محاکمه‌ی چند نفر که معلوم نيست در کدام خلا از آن‌ها محاکمه می‌شود سرتاسر روزنامه‌ها را قلم فرسايی می‌کنند .” (نامه‌ها / ص ۱۶۹ )
ده سال قبل از اين نامه، زمانی که من و شما هنوز به دنيا نيامده بوديم نيمايوشيج در شعری گفته است :
نزديک شد رسيدن مرغ شکسته پر
هی پهن می‌کند پر و هی می‌زند به در
آواز می‌دهد به همه خفتگان ما
بيدار می‌کند همه شور نهان ما
بر بام اين سرای که کردش ستم نگون
استاده است همچو يکی گوی واژگون
می‌کاودش دو چشم
تا چهره‌های مرگ نما را کند جدا
از چهره‌های خشم…….
———————
آيا اين کتاب کهنه سر انجام روزی ورق می‌خورد ؟
تا بعد — دوستدار شما
محسن صبا
______________________________________________
