واژگان خانگی

شاعران این شماره  ناهید عرجونی، آزیتا قهرمان، سهراب رحیمی، هوشنگ رئوف، محمود فلکی، غلامحسین نصیری‌پور وعلی‌رضا نوری 
___________________

یک شعر:از ناهید عرجونی

دنیا جای خوبی برای شاعر شدن نیست
این بار که برگردم
درخت می‌شوم

 
یک شعر از آزیتا قهرمان

 از: «هیپنوز در مطب دکتر کالیگاری» مجموعه‌ی شعر تازه منتشر شده‌ی آزیتا قهرمان

یک شعر :از سهراب رحیمی

……………………………………. از: صورت‌کتاب شاعر

 از: «رسم هندسی مالیخولیا» مجموعه‌ی شعر تازه منتشر شده‌ی سهراب رحیمی 

 
یک شعر از: هوشنگ رئوف

 از: دوحنجره‌یآواز مجموعه‌ی شعر تازه منتشر شده‌ی هوشنگ رئوف 

یک شعر از: محمود فلکی

……………………………..نقل از اخبار روز

کسی می‌آید شاعر را می‌دزدد
کسی می‌آید شعر را می‌دزدد
می‌آیم تفاوت را بی‌تفاوت باشم
که کسی گلویم را می‌دزدد.

بالای دار
تن که به رقص می‌آید و شعر پراکنده می‌شود،
پتیاره‌ها به تماشای دار می‌شتابند.
گیج مانده‌ام که چه کسی دار را پُربار می کند:
آن‌که دار را پایدار می‌کند؟
یا آن‌که پای دار ایستاده تماشا می‌کند؟
یا هر سه؟
نفر سوم لابد خودم هستم
که وقتی داشتند درخت را گردن می‌زدند
به دار فکر نمی‌کردم.

  
  یک شعر از: غلامحسین نصیری‌پور

…………………………. نقل از : محموعه‌ی شعرهای کوتاه «صح بنفش»

«۲۷۴»

شب

…….چکه چکه از دلم می‌چکد

امروز هم خبری از سپیده نیست

 
یک شعر از:علی‌رضا نوری…..

بمیر
قبل از آنکه در شعرهای من
با کلمات مستهجن بمیری
و از جنازه‌ات
ج ن ا
ز ه
ات
بویی بلند شود
که در شان تو نیست