و آفتاب نمی‌دانست

 بر کشاکش این موج…

به جز حُباب نشان از کلاهداری نیست

که برکشاکشِ این موج اعتباری نیست

هنوز نقره‌ی مهتاب می‌چکد بر آب

مگر طلیعه‌ی خور را طلایه‌داری نیست؟!

به دشت، زمزمه‌ی شادِ جویباری نه

به کوچه‌باغ، شب‌آوای ره‌گذاری نیست

تو ابرِ بی‌هنر تنگ‎دست پاییزی

به سینه‌ریزِ تو الماسِ آبشاری نیست

به بزمِ خاک‎نشینانِ سایه‌ی خورشید

چراغِ سوخته را آذر، اعتباری نیست!