شاعران این شماره: لاله ایرانی، ناهید عرجونی، اکبر اکسیر، افشین خدامرد، خیراله فرخی و آرش نصرت‎الهی
____________________

یک شعر: از لاله ایرانی

 *

مرا ببخش که این‎قدر های و هو دارم
و عاشق خودم و حرف بی‎حساب زده

من از بهشت، من از سيب وز هوس بودم
کنون نشسته به کنجی خراب و خواب زده

“صلاح کار کجا و من خراب کجا”
چه انتظار تو را از من خراب زده
….

غريب بودم و تنها و بی خيال و تهی
و بيمناک زتاريخ پيچ و تاب زده

يکی از اين همه…. بی‎روزگار و بی‎رويا
يکی زلشکر اين نسل انقلاب زده

تو رعشه‎های دلم را برهنه می‎ديدی
و من سراغ تو می‎آمدم نقاب زده

مرا ببخش اگر با تو کودکی کردم
مرا ببخش که بی‎باکم و شتاب زده

یک شعر از: ناهید عرجوتی

…………………..لا دیزگل…….از: سایت شخصی‎ی شاعر

من دم اسبی‌ام را باز می‌کردم توی کلاس
واسب‌ها شیهه می‌کشیدند
پدر می‌گفت
وقتی ریشه‌هایت جای دیگری باشد
من به تو فکرمی‌کردم که جای دیگری بودی
و از خون بدت می‌آمد
واز سیاستمدارها
که نمی‌گذاشتند سربازهای عاشق از جنگ بترسند!

یک شعر: از اکبر اکسیر

……………………………………

شرف‎نامه*

از زاينده‌رود كم‌تر نوشتيم، عقيم شد

از درياچه‌ی اروميه ننوشتيم، خشك شد

خزر را

دريای مازندران، گرگان، كاسپين، آبسكون نوشتيم

تقسيم بر پنج شد

حالا رسيده‌ايم به خليج فارس

لطفن به زبان انگليسی

به آن‌هايی كه عربی می‎دانند بگوييد:

اين آب، نه خشك می‎شود نه تقسيم

اين آب‌، آب‌روی ماست!

یک شعر: از افشین خدامرد

ریتوریک*

گربه

کاموای مادر را برد

تا سیسمونی‌ی جوجه گنجشک را

                                             کامل کند…

با این دست‌ودل‌بازی‌ها

می‌خواهد

آخر پاییز فراموش‌مان شود!

من که امسال

بدون پلیور

فقط جوجه‌ها را شمردم…

یک شعر: از خیراله فرخی

کلاغ

شب

از چشمان‎ام پریده است

با کلاغی که انگار

دنباله‎ی کبوتری‎ست.

یک شعر از: آرش نصرت‌الهی

*

سرباز پلاك‌اش را تحويل گرفت

تا پس از جنگ

جنگ

جا بماند

بر ديوار خانه

دور قاب عكس

يا صندوقچه‌ی خانواده‌گی!