شاعران این شماره: حامد ابراهیم‌پور، هوشنگ رئوف، حبیب شوکتی، خیراله فرخی، مجید نفیسی، مجید نصار یوسفی
____________________

یک شعر: از حامد ابراهیم‌پور

………………………………………………………از: صورت‎کتاب شاعر

یک شعر: از هوشنگ رئوف

……………………………………..از: صورت‎کتاب شاعر

بیمارستانی بزرگ‌ام
با تمام بخش‌ها
و در تمام بخش‌ها
بستری‌ام
لطفأ
آمبولانسی را سریع (پیج ) کنید
تا این بیمارستان را
به نزدیک‌ترین (اورژانس) برساند.

یک شعر: از حبیب شوکتی

مخروطات

خیام یک شاعر حسابی‎ست

هندسه‎اش اما بهتر است

در مثلث خیام

او

بالای مرگ و زندگی‎

رباعی می‎نویسد.

مطلوب‌ست

ارتفاع یک برج حقوق حیوانات؟

     یک شعر از: خیراله فرخی

انفجار بزرگ

گوی که می چرخ اد دور سرم
می چرخ ام دور خودم
و چرخ را می چرخان ام
انفجاری بزرگ گویی در سرم
چرخ ام نمی چرخ اد
به رقص ام نمی آی اد
رقاصه ای که دور خودش می چرخ اد
از تن پوشی که بر تن دارد
بر تن اش می رقص اد
تن اش می رقص اد
و دور سرم می چرخ اد.
انفجاری بزرگ در تن ام
رقاصه هایی که از من کنده می شوند
و رقاصه ای که در من می چرخ اد
تن ام می لرزد.
خودم را دور می زنم
رقاصه هایی که از من کنده نمی شوند
کنده می شوم از خودم
و می رقص ام در تن ام
و تن ام در انفجاری بزرگ
پاره های اش را می رقص اد
و چرخ هم چنان می چرخ اد.

یک شعر از: مجید نفیسی

نه! ما جنگ پدران‌مان را
ادامه نخواهيم داد.
تيمور لنگ قرن‎ها پيش مرده است
و خواجه‎ی شيراز نيز، كه به خالی
سمرقند و بخارا را می‎بخشيد.

دختر اُزبك در كاليفرنيا
خالی به پيشانی ندارد
و اُزبكی را به لهجه‎ی روسی حرف می‎زند.
با اين همه در كلامش عطری‎ست
كه او را از پس اعصار
به من پيوند می‎دهد.
زيرا واژه‎ی گُل را “گُل”
و سبزه را “سبزه”
و بهار را “بهار” می‌خواند
و چون من
“نوروز” را جشن می‌گيرد.

به او می‎گويم كه نيايم “نفيس”
از كرمان به سمرقند رفت
تا پزشك اُلغ بيگ شود.
او كاسه‎ی خالی‌ی “بُرش“* را
از روی ميز برمی‎دارد
و چايی خوشرنگ را
با شاخه‎ای نبات، كنار دستم می‎گذارد
و من نمی‌دانم كه در برابر
لس‌آنجلس را به او ببخشم
يا سانفرانسيسكو را.

– آش چغندر به روسی

یک شعر: از سعید نصاریوسفی‎

و نباریده‌ای
و آسمان در آغوش خود خوابیده است
من اما
چمباتمه نشسته‎ام وُ
به عکسی خیره شده‌ام
که قلبم را پس نمی‌دهد!