به روایت عمران صلاحی
عمران گرامی می‌فرماید:
قضیه‌ی من و ملا تمام نشده است. در سال ۱۳۶۶ داشتم لطیفه‌های ملا را می‌خواندم ، بعضی از آن‌ها باعث شد شعرهای ملا نصرالدینی بگویم. اسم‌شان را گذاشتم “آب در غربال” یعنی کاری بیهوده.
یکی دو تا از آن‌ها اینجا و آنجا چاپ شده است. حالا همه‌اش را اینجا می‌آورم! ناشران از چاپ کتاب شعر پرهیز می‌کنند، مگر کتاب شعر پنج تن آل نیما! ما هم این‌طوری به آن‌ها کلک می‌زنیم و شعرمان را چاپ می‌کنیم.
جهان
درِ باغِ سبزی نشانش نداد
و او سال‌ها مشت می‌زد به در
دری داشت-پیوسته- بر دوش خود
و روزی از آن در گریخت…..
٦٦/٩/٣
قایق
باد بلندی در خیابان‌های دریا راه می‌رفت
با قایق کفش
روح غریبی روی امواج خیابان در گذر بود
با کفش قایق
٦٦/٩/٦
پیشِ رو، پشتِ سر
می‌روم پیش از پس
مقصدم پشتِ سرم
پیش رویم
راه‌هایی که گذشتم از آن
پیش رو
عده‌ای دنبالم
پشت سر
عده‌ای رفته به استقبالم
٦٦/٩/٢٨
با سلام
چه درختانی
شاخه‌هاشان در خاک
ریشه‌هاشان افشان روی هوا
و چه مرغانی
بالشان رو به زمین
پایشان رو به هوا
من به دیدار بهار آمده‌ام
با سلامی که خداحافظی است
٦٦/٩/٢٧
______________________________________________
