دیدار با (خلیل کلباسی)

 هزار بلوط

تپه‌های یال برکشیده‌ات را دوست می‌دارم
آفتاب بی‌دریغ‌ات را
و نسیمی که تن اقیانوس را لمس کرده است

و هزاران بلوط را
در رقص شگفت‌انگیز عظلات چوبی


و باریکه راه‌هایی که سم اسب‌های برهنه‌اند
در پی‌ی گله‌های گاومیش


و می‌شناسم هراس شبانه‌ات را
از حرکت بولدزرها و اره‌ها
و رویش پیش‌ساخته‌ها
کنار دشت بازی‌ی خرگوش‌ها


و حالا
نگاه کنجکاوت را به این غریبه‌ی سیه‌چرده


صدای همهمه‌ای که در باد می‌پیچد
از بزرگراهی‌ست که آهوان این سو را
از رفتن به سمت اقیانوس بازداشته است


و این مهمان ناخوانده که کار را رها کرده است
تا در میان روز چرایی اینجایی خود را
در این باریکه‌ی را از کسی بپرسد
دیگر خوب می‌داند
نمک‌گیر سفره‌ی کیست