شاعران این شماره:
 الهام اسلامی، پروین سلاجقه، احمد شاملو، ناهید عرجونی، آرش نصراللهی، آرزو نوری و علی‌رضا نوری.

یک شعر از: الهام اسلامی

اسبم را بدزد

و تفنگم را تحقیر کن

ماه بر الوار می‌تابد

ماه بر نفت و چوب می‌تابد

و بر گُردۀ اسبم

که دیگر نیست

تحقیرم کن

و بر چمدان چوبی بنشین

آنجا که لباس‌هایم را تا کرده بودی

ما چقدر شبیه همیم

تو درخت لیمو

من درخت سپیده‌دم

چوب‌ها را بشکن

و سایه‌ات را از چوب‌ها بردار

بر الوارها بنشین و به من فکر کن.

یک شعر از: پروین سلاجقه

یادداشت اول
ششمین سالگرد
علی سرهنگی
.
………………….. به یاد”غلامحسین نصیری پور “که در سکوت درگذشت!
.
کجایی‌ام را
از چگونگی چه خبری
پرس و جو می‌کنم
سرشارم از مرگی که رگم را
به ریشه‌های غلیظ خوابت
وصله می‌زند….

                           نصیری پور
.
باورکردنی نیست!! اشک در چشمانم جمع شده و مجال نوشتن نمی‌دهد…شش سال پیش در خواب بودم که “حسین صفاری دوست “شاعرم زنگ زد و گفت ….از خواب پریدم و شوکه شدم و هنوز هم مبهوتم!!…گویا به او هم خبر را “عظیم زرین‌کوب “دوست مشترک ما گفته بود :سرطان پروستات داشت و بیماری دیابت و یک روز در تنهایی قند خونش می‌افتد و چشمانش را برای همیشه می‌بندد …نصیری پور نوزده تیر ماه بر اثر سکته‌ی قلبی درگذشت و پیکرش روز بیست و یکم همین ماه در گورستان بهشت زهرا قطعه‌ی ۲۵۵ نام‌آوران ردیف ۳۴ / شماره‌ی ۲ به خاک سپرد شد… چشمانی که شیرین‌ترین نگاه‌ها را به جهان داشت..!
.
فکر شو بکنید ۵ روزه شاعر صمیمی کشورمان فوت کرده و کسی نفهمیده …! برادرانش هم بی‌سر و صدا بردند دفنش کردند…با مراسمی ساده …فقط چند خط کج و معوج در گوشه‌ای از “روزنامه همشهری ” مثل یک آگهی درج شد که :”غلامحسین نصیری پور” درگذشت !؟!؟ ….آن هم شاعری با ۱۸ کتاب شعر و نقد هم چون: چلچله لال، تشنگی واژه‌ها، کبوتر کال، رودی به نام اسم، ریل، تو را تاریکتر از بادم، باد اسم باران نیست، صبح بنفش، سنگفرش، درد را ببار، موزه‌های برهوت، توطئه‌ی آب، در ازدحام شمایل‌ها و پریشانی‌ها، سین، صدای زنی‌ست، لی خانمِ ما و شهری به شعاع باد ـ بلندترین شعر مدرن جهان ….
.
چندی پیش در شب شعری با جمعی از دوستان یادش کردیم در جمع عزیزانی چون حسین صفاری دوست طناز ،، کاظم سادات اشکوری نازنین ، بهزاد شیشه‌گران عزیز، عظیم زرین‌کوب بزرگوار و چند هنرمند خطاط و موسیقی …کسی اصلا خبردار نشد…کسی متوجه نشد که شاعری نوگرا از این دنیای عجیب و غریب کهنه و فرتوت رفت … این قدر دنیا و رسانه‌هایش را خبر جنگ و کودتا و ترور و داعش و اتم و طالبان و نامردی و دلالی و خیانت و آدم‌فروشی و گرسنگی و تجاوز و قتل و بی‌فرهنگی و کتاب‌سوزی و مغزشویی و پوچی و دروغ و بی‌شرفی و دزدی و اختلاس و کثافت و هزار و یک کوفت و زهرمار دیگر گرفته …انگاری درچنین دنیائی جائی کوچک به اندازه یک شعر یا سیب یا مشتی حاک برای زندگی یک شاعر عاشق نمانده بود! چشمانم هنوز خیسه …دلم برای شعرهایش و کتاب‌هایش تنگ شده برای معرفت و زلالی روح و ادبش …برای گرمی و رفاقتش وقتی که خودش باصدای گرم شعرش را می‌خواند:
” پشت ساکت هر برگ
بهاری‌ست که در ازدحام خزان
سبز می‌شود. ”
.
نصیری پور دوست بود …یک انسان نازنین و آقا به تمام …مهربان و صمیمی و بسیار مودب و آداب‌دان …دكتراي ادبيات فارسي‌اش را در سال هاي تعطيلي دانشگاه‌ها نيمه‌كاره رها كرد… اولين مجموعه شعرش «موزه‌هاي برهوت» در سال ۴۷ چاپ شد… بازنشسته بانک کشاورزی بود و همکارهوشنگ طاهری مترجم ……یک معلم و استاد ادبیات و دانشگاه و آموزش که به درد همه و کار همه می‌رسید..شاعری که تنهای تنها زندگی می‌کرد و درآمدش از راه تدریس بود …دخترش ایران نبود و تنها پسرش هم در کاشان درس می‌خواند….شاعری که بدون خداحافظی با دوستان و فرزندانش رفت! سفری آرام و بدون هیاهو پس از ۷۰ سال …مظلوم و تنها …
.
اهل قلم و مطبوعات و شعر و ادبیات و نقد دوستش داشتند و قلمش حرمت و اعتبار و قدرت داشت …همیشه در نشریاتی که بودم با شعرهایش حضور داشت …شاعری توانا و قدرتمند و آزاداندیش با چندین کتاب مطرح شعر و نقد….همکاری پرتلاش در نشریات ادبی چون آدینه‌، دنیای سخن‌، گردون، مفید، فلک‌الافلاک و … از کارهای اخیرش در مطبوعات: مناطق آزاد و گزارش روز بود و آینده روشن با محمد آقازاده و من … او یار همیشگی شب‌های شعر و کانون و ناشران بود…دوست مشترک شاملو و دولت آبادی و مجابی و براهنی و محمدعلی و عمران صلاحی و سپانلو و دوست فرامرز سلیمانی و اشکوری و خلیلی و بهبهانی و باباچاهی و حقوقی و زرین‌کوب ومحمد شاکریکتا و رها و خیل نویسندگان و اهل قلم و کتاب …این چشمه‌ی زلال مثل چشمه‌ی طاق بستان یک شبه خشک شد …
هنوز باور نکرده‌ام!.

یک توضیح از رسانه: مطمئن هستم که نصیری‌پور عزیز پسر دیگری هم دارد که در آمریکا مشغول به کار طبابت می‌باشد. این‌را خودش چندین بار در تماس‌های تلفنی‌ای که با او داشتم گفت که به‌خوبی به‌یاد دارم.

برگرفته از تارنمای ایرانچهر

نوشته‌: اکبر اکسیر

آقای صداقت ! اگر جای شما بودم…
نوشته‌ی : کاظم سادات اشکوری
چاپ اول : ۱۳۹۱

ناشر : انتشارات به‌نگار – تلفن : ۸۸۹۹۴۸۰۰ و ۸۸۹۹۴۸۰۱ – ۰۲۱

کی به کیه؟ اجازه بدهید من هم در قالب کلمات قصار بزرگان ، جمله‌ای به یادگار بنویسم . آرزو بر جوان شصت‌ساله عیب نیست : « وقتی صدا قطع می‌شود، صداقت شروع می‌شود! »
امیدوارم لذت برده باشید! در سرزمین گل ‌و بلبل ، شاعران و نویسندگان بزرگی داریم که از کم‌رویی و ادب خانه‌نشین شده‌اند. نه اهل رشوه و پارتی هستند نه به این آسانی نان قرض می‌دهند. چون به قلم خود اعتقاد دارند در بازار مکاره ی بده بستان‌های محافل ادبی سهمی ندارند. عمری قلم زده‌اند، به ادبیات این آب و خاک خدمت می‌کنند، اما نه قدر می‌بینند و نه بر صدر می‌نشینند و چون اهل مُداهنه نیستند، صدای صداقت خود را در پستوی خانه نهان می‌کنند. ناشران مباشر حقش را می‌خورند، شاگردان ناخلف از نامش سوء‌استفاده می‌کنند و نمک می‌خورند و نمکدان می‌شکنند. این گروه از بزرگان هنر در چهارگوشه ی ایران خاموش مانده‌اند و کتاب روی کتاب جا گذاشته‌اند. وقتی هم که موقعیتی فراهم می‌شود، چون پررویی و چاپلوسی ندارند، سهمی از آن موقعیت نصیبشان نمی‌شود. اما وجدان‌های بیدار در هر جامعه‌ای وجود دارند، به ملاقات آن‌ها می‌روند و آن‌ها را از تنهایی در می‌آورند. این عده از آن جایی که ایادی و نوچه ندارند و بدون شانتاژهای رسانه‌ای و تنها به قدرت قلم خود کسب نام کرده‌اند، هرگز تن به بازی‌های مبتذل رسانه‌های داخل و خارج نمی‌دهند و دلّال تبلیغاتی را دون شأن نام بزرگ‌شان می‌دانند، لذا یا در انزوا می‌پوسند یا دیر مطرح می‌شوند. ادامه‌ی خواندن→

با یاد و نام ماه‌بانوی موسيقى‌ی ایران قمرالملوک وزیری

فصل سوم:

هلن شوکتی

در اين شماره پر بی‌راه نيست كه از هنرمندى ياد كنيم كه نه بعنوان يك زن بلكه بعنوان يك انسان حق طلب كه فرياد آزادی‌خواهى‌اش چنان رسا در درون قلب‌ها نشست و از سال‌هاى پر تب و تاب  مرغ سحر  بعنوان يك نماد در خيال و خاطره و حافظه چند نسل از ايران و ايرانى جاخوش كرد و با ماندگارى‌اش نشان داد كه قابليت تبديل شدن به يك   قطعنامه يا مانيفست سياسى  براى تمام ادوار استبدادى را دارد.

قمرالملوك وزيرى

نگاهی كنيم به آشنايی‌ی  مرتضى خان نى‌داوود با قمرالملوك وزيرى تا خلق سرود مرغ سحر .

خنياگران و رامشگران و مطربانى يهودى از ديرباز در جاى جاى تاريخ معاصر موسيقى ايران نشانى پيدا و نا پيدا دارند و رد پاى اين طايفه را مي‌توان در دوره حكومت قاجاريه در شيراز يافت.

آلن شائولى پژوهشگر موسيقى ايرانيان كليمى كه خود ايرانى‌تبار است،در كتاب موسيقى‌دانان يهودى در ايران به زبان فرانسه در باب اين دسته‌جات ساز و آواز گفته است:

در سطح شيراز وقتى مى‌گفتند مطرب،، غير از يهودى كسى نبود .مطرب مترادف بود با يهودى. در دوره ناصرالدين شاه تعدادى از مطربان معروف از شيراز منتقل شدند به تهران . در آن زمان موسيقى‌ى مطربى خيلى اهميت داشت و مطرب‌ها خيلى معروف بودند. ادامه‌ی خواندن→

شماره‌ی ۶

برای شنیدن این شعرخوانی روی تصویر شاعر را فشار دهید:

(به مناسبت ۲۰تیر زادروز محمدعلی فروغی)

امیر ناظمی 

محمدعلی فروقی

احتمالا باورتان نمی‌شود که بگویم یک معلم و یک مترجم ایران را از خطر تکه‌تکه شدن و مستعمره شدن نجات داد! آن هم کی؟ زمانی که ایران توسط خارجی‌ها اشغال شده بود.

نامش فروغی بود و کتاب ترجمه و تالیف زیاد داشت. اما فروغی تنها روشنفکر و نویسنده نبود؛ فروغی تنها سخنران زبردستی نبود که سخنرانی‌های بزرگی ایراد کرد؛ فروغی در دو برهه‌ تاریخی، به ایران خدمت کرد. فروغی اصلی‌ترین کسی بود که ایده‌های توسعه‌گرایانه ابتدای دوره رضاخان را در سر او انداخت؛ تا حدی که به او «عقل منفصل رضاخان» می‌گفتند. هرچند رضاخان تا انتها تحمل‌اش نکرد و وقتی کله‌اش باد کرد، فروغی را دیگر تاب نیاورد.

جالب است بدانید که او هم اولین نخست‌وزیر رضاخان بود و هم آخرین نخست‌وزیرش! رضاخان اولین بار او را از سر هم‌راهی پذیرفت و آخرین بار را از سر ناچاری!

ادامه‌ی خواندن→

بهرام بیضایی