دريائي ها

.
این کار شاعرِِ رویایی را هم دلم نیامد که تنهایی به جان‌ام بریزم ! این‌ست که آن را در این‌جا می‌بینید.
……………………………………………………………………………………….. ح.ش
.
۲۹ ………………………………به احمد رضا احمدی
دستی میان آینه و من،
لغزید
شعر، از میان آینه، دستی شد.
اینک میان خلوت و تاریکی،
تفسیر ِ دست ها را بر جاده می نویسم
و جاده از سخاوت پر می شود
.
آنسوی من،
که خلوتِ آئینه است و تاریکی
پر می شود برهنگی جاده ازعبور
.
تفسیر دست، عابر آئینه می شود
.
از مجموعه ي “شعرهای دریائی” ، مروارید، ۱۳۴۴