دیدار با هوشنگ رئوف

همه جای جهان

همه‌ی جهان مال من‌ است

بنجاق آن‌را

جایی دنج

در گوشه‌ای از دلم

پنهان کرده‌ام

دریا و رودها را من گریسته‌ام

و از سینه‌ی نسب‌ام

به کوهستان‌های بلند می‌رسد

دنیا روی شانه‌ی من دور می‌زند

همین حالا می‌توانم

تمام جنگل‌ها را به نام حنجره‌ات قولنامه کنم

به شرطی

که تو هم

رد چشم‌هایت را نشانم بدهی

تا دو ساقه نرگس از آن بردارم

فقط دو ساقه

 برای شب‌های تنهایی‌ام