یادی از ایرج زهری

این یادداشت را سال‌ها قبل بعد از درگذشت دوست‌مان ایرج زهری نوشته بودم که حالا آن‌را از لابلای بایگانی‌های رسانه بیرون کشیده برای‌تان نقل می‌کنم.

با خبر شدیم که ایرج زهری هنرمند متعهد و همکار خوب رسانه هم ما را ترک کرد. شعرخوانی‌های این دوست  گرامی در چندین شماره‌ی رسانه آمده است. در آخرین تماسی که با او داشتم خواستم که تاریخچه‌ی شعرخوانی‌‌ی اشعار دیگران را که عقیده داشت تاریخ بلندی هم دارد برای‌مان بنویسد که گفت دیگر حوصله‌ و دماغ نوشتن ندارد، لذا قرار شده بود که با ایشان یک مصاحبه‌ی تلفنی خصوصی در این رابطه داشته باشیم و عین آن‌ را در رسانه بیاوریم که متأسفانه هیچگاه فرصت این کار دست نداد.

برای اطلاع شما در زیر عین ایمیل آقای زهری درجواب درخواست من از ایشان را برای‌تان نقل می‌کنم.

دوست …… عزیز
راستش من حال و حوصله‌ی مقاله‌نویسی را ندارم. به نظرم بهترین کار این است که خودتان یا یکی از دوستان شعرشناس‌تان به مخلص زنگ بزنید. گفتگوی‌مان را می‌توان ضبط کرد، ضبط شده پخش کرد، یا بخشی از آن را نوشت و نوشته را چاپ کرد.
البته می‌توان از شاعران و دوستداران شعر هم به همین مناسبت نظرخواهی کرد.
همینقدر خدمت‌تان بگویم که همراه دور و نزدیک شاعران شعرخوانان بودند، در دربار سلطان محمود چنین بود، شعر شاعران را شعرخوانان می‌خواندند. تا به زمان قاجار. از جمله نیای مادری مخلص نقیب السادات نقل‌خوان ناصرالدین شاه بوده است.
چرا نقش شعر خوان مهم است؟ برای این که شاعران بیشتر شعر خودرا برای دل خودشان می‌خوانند، درحالی که شعرخوانان دل وچشم و گوش به شنوندگان دارند
ا. زهری.