یک شعر از: علی‌رضا نوری


علی‌رضا نوری

 

چه پرنده‌هایی

چه پرنده‌هایی توی هوا‌خوری

صدای مرا

چشم‌های مرا می‌برند

که روزی این چشم‌ها و صدا دوباره به زمین برگردد

زمین خسته است

ساعت چند است

چند ساعت از آغاز زمین گدشته است

آن شور پنهان در کلمات

آن وسعت عمیقِ شعر در خیابان را با چه پاک کردند

این کفتران پشتِ پنجره

روزی آیا صدای آدمی بودند

که اینک به شکل کفتری نحیف به زمین برگشته‌اند

سه‌شنبه ۱۳۹۹/۱۱/۲۸

زندان همدان

قَرَن یک

اتاق دو

درباره Habib

متولد سال ۱۳۳۰ رشت استان گیلان- کسب لیسانس از دانشگاه ملی ایران- کوچ به ینگه دنیا سال ۱۳۶۵ و اقامت در کالیفرنیا-چاپ اولین کتاب شعر بنام (الف مثل باران) در سال ۱۳۸۴ در ایران توسط انتشارات شاعر امروز.
این نوشته در شعر دیگران, یک شعر از یک شاعر ارسال شده است. افزودن پیوند یکتا به علاقه‌مندی‌ها.

نظرتان را ابراز کنید