محمد شمس لنگرودی
( برگرفته از سایت شخصی‌ی شاعر).
باغستان شلوغ است
آنانی که روی درخت‌ها نشسته و چهچهه می‌زنند
عابران‌اند
اینان که بر کناره ایستاده نگاه می‌کنند
گنجشکان
و ما میان صداها پرپر می‌زنیم
و شعر می‌نویسیم
شعرهائی میخوش
که میوه‌های همین باغستان‌های غریب‌اند.
آن عکسم بهتر است
همان که در آن آفتاب تابستانی چشمم را می‌زند
و دسته‌ئی از مویم
بر پیشانیم آویخته است
همان که پای زره پوشم ایستاده‌ام
چند لحظه
پیش از بمباران.
______________________________________________
