ادامه مطلب

.

.

.

.

بارون بارونه زمينا تر مي‌شه گلنسا جونوم كارا بهتر مي‌شه

خدا رحمت عيسي مسيح را نصيب ويگن كند كه اين ترانه را خواند و هنوز كه هنوز است حتي جوان ها از خواندن و شنيدن آن لذت مي برند .

اين ترانه دراصل درد دل جواني روستايي است براي عشقش گلنسا و وعده مي‌دهد كه باران مي‌آيد و اوضاع و احوال بهتر مي‌شود و روزگار چهره‌اي شادتر نشان مي‌دهد و به شدت نگران شوهركردن عشقش گلنسا است . تصنيف خوب ، آهنگ سازخوب ، نوازنده ها خوب ، موضوع زيبا ، خواننده خوب و يك تصنيف زيباي ايراني .

حال متصديان فرهنگي هنري ما كه هنر ، فرهنگ و ادبيات را درتمام ابعاد به شدت دريد خود دارند و متولي چند هزارسال فرهنگ و ادب ما شده‌اند . ازيك طرف خواسته‌اند اين تصنيف را داشته باشند و ازطرف ديگر ديده‌اند اين خواننده به دختري به نام گلنسا اظهار عشق مي‌كند كه معلوم نيست چه نسبتي با او دارد ؟ آيا صيغه كرده‌اند يا همين طوري دارد حتي مي‌گويد : «گلنسا جونوم » محافظان فرهنگ وهنر ديدند اين تصنيف نوعي ترويج حرف هاي ضداخلاقي درجامعه است و آمدند تصنيف را تطهير كردند .

مخصوصاً يك خواننده مرد مسيحي آمده ازعشق گلنسايي سخن مي‌گويد كه درشاليزارهاي شمال ايران دارد برنج مي‌كارد . حتي كار را به جايي مي‌رساند كه مدعي مي‌شود چرا قرار است گلنسا را شوهر بدهند .

يك چنين اوضاع و احوالي براي متوليان فرهنگ و ادب مخصوصاً درشاخه موسيقي قابل تحمل نبود و بايد اين ترانه تطهير مي‌شد .

تطهير تصنيف « بارون بارونه » هم بسياركار ساده‌اي بود . هرجا اسم «گلنسا » بود حذف كردند و به جايش طبيعت را گذاشتند . خواننده براي مخاطبي گم و گيج دارد مي‌خواند و وعده مي‌دهد و اميد مي‌سرايد و بقيه حرف ها ولي طرفش يك دخترخانم نامحرم نيست كه اجازه داشته باشد به او بگويد « جون » .

البته ناگفته نماند كه اين دستكاري هاي مختصررا ما نه تنها درتصنيف بلكه درتمام هنرها به طور ملموس مي‌بنيم . اين فقط بارون بارونه نيست كه بدون گلنسا شده بلكه درديوان بسياري ازشعرا شعرها يا حذف شده يا تغيير يافته‌اند ، متون كتب دچار حذف و تغييرو تحريف بسيار شده‌اند ، فيلم‌ها گرفتار بسياري حذف‌ها و تغييرگفتار شده‌اند و دارند درابعاد وسيعي درهنرو ادبيات و فرهنگ اين مرزوبوم كهن دست مي‌برند و اصالت چندهزارساله را مسخ مي‌كنند .

حال براي آن كه معلوم شود تا چه حد دراين ترانه تخريب شده متن بارون بارونه اصلي را مي‌آوريم :

بارون بارونه زمينا تر مي‌شه گلنسا جونوم كارا بهتر مي‌شه

گلنسا جونم تو شاليزاره برنج مي‌كاره مي‌ترسم بچاد طاقت نداره

بارون بارونه زمينا تر مي‌شه گلنسا جونوم كارا بهتر مي‌شه طاقت نداره

دونه‌هاي بارون ببارين آرومتر گل هاي نارنج داره مي‌شه پرپر

گلنسا منو مي‌دن به شوهر خداي مهربون تواين زمستون

يا منو بكش يا اونو نستون

بارون بارونه زمينا تر مي‌شه گلنسا جونوم كارا بهتر می‌يشه

بارون بارونه زمينا تر ميشه گلنسا جونوم كارا بهتر مي‌شه

گلنسا جونوم غصه نداره زمستون ميره پشتش بهاره

خواننده شادروان ويگن

ولي هركاري بكنند فايده‌اي ندارد . چون ويگن براي گلنسا جانش مي‌خواند! مردم آن تصنيف قديمي را مي‌خوانند و نوار و سي دي آن را درخانه خود دارند . حالا راديو و تلويزيون دولتي اين آهنگ را هرطوري دلش مي‌خواهد پخش كند . درطول تاريخ اين واقعيت مشهود است كه فرهنگ يك ملت را باحذف نام «گلنسا» نمي‌توان تغيير داد و ويگن خدابيامرز هنوز دارد براي گل نسا جانش مي‌خواند ! و به شدت نگران وضع شاليكاري و شوهردادن اوست !

براي آگاهي ازعمق فاجعه حال « بارون بارونه » بدون گلنسا را كه بيژن بيژني خوانده مي‌آوريم :

بارون بارونه زمينا تر مي‌شه بارون مي باره كارا بهتر مي‌شه

ابر باروني رو شاليزاره زمستون مي‌ره گل برمي‌گرده به باغ و صحرا

بارون مي‌ريزه رو دشت و دريا گل برمي‌گرده به باغ و صحرا

دسته دسته هم مي‌ريم تماشا خداي مهربون تواين زمستون

شور وشادي رو از دلم نستون …

بارون مي‌باره زمينا ترمي‌شه دشت و صحرا ، گل كارا بهتر مي‌شه

زندگي سبزه وقته بهاره بارون مي‌باره زمينا تر مي‌شه

دشت و صحرا ،گل كارا بهتر مي‌شه زندگي سبزه وقته بهاره

زمستون مي‌ره غصه نداره

اصولاً خوانندگاني كه به فرهنگ اصيل ايران عشق مي‌ورزند نبايد به اين ابتذال تن در دهند كه ترانه معروف و زيبايي چون« بارون بارونه » را درشكل مثله شده بخوانند اين كاراصيل نيست .

مي خواهيد درباره بهار وبارون و طبيعت تصنيف بسازيد برويد كارخودتان را بكنيد به گلنسا چه كارداريد ؟ بگذاريد اوچون نيم قرن گذشته گلنسا باقي بماند !

حالا ما كه خداوند طبع روان و استعدادي پرتوان به ما داده براي خلاص كردن گلنسا از زندان وتسلاي خاطر ويگن و ازطرف ديگر بيكار نشدن خواننده و شعرساز و نوازنده وغيره در وزن بارون بارونه ترانه بامسمائي ساخته‌ايم كه هركس مي‌خواند بوي باران را استشمام مي‌كند . ما بابت اين ترانه پول نمي‌خواهيم هركس مي‌خواهد مي‌تواند آن را بخواند و آلبوم بيرون بدهد .

بارون بارونه جوبا آب ، پر مي‌شه

آب راه مي‌افته تا كه شرشر مي‌شه

راننده جونم تو راهش مونده عوضي تو كوچه بن بست چپونده

آقازاده‌ها رفتن به گردش دارن مي‌گردن سوار فيلش

اي خدا مارو زودتر خلاص كن ويگن آروم شو گاماس گاماس كن

آهنگسازخودم ، شاعرخودم ، خواننده خودم ، نوازنده خودم

.

.

سروده زیر از از شاعر عزیز مجید نفیسی است که ارتباط با یک خبر تلخ که در انتها توسط ایشان توضیح داده می‌شود، می‌باشد

.

ـ تنها زندگی می کنی؟

ـ نه !

با خدا زندگی می کنم

آن بالا، یک، دو، سه

توی اتاقی که بوی ادویه می دهد

و به زمزمه ی دیگ آش دلبسته است.

روزها به خانه ی سالمندان می روم

زنها نقاشی می کنند

مردها شطرنج می زنند

من پشت سماور می نشینم

و برای همه چای هل می ریزم.

هر بار که نوه ام به اینجا می آید

برایش زرشک پلو می پزم

و همراهش به ورزشگاه می روم.

او آن بالا وزنه برمی دارد

و من این پایین، ورزش آب می کنم.

نوری که از روزن می آید

مرا با خود به تهران می برد.

هر روز از خروسخوان تا کلاغ خوان

در کارخانه کار می کردم

گره می زدم و ماسوره می کشیدم

و در فراق خانه اشک می ریختم.

فهیمه از درد عشق خودش را آتش زد

سعید توی جاده تصادف کرد

تقی در جنگ یک پایش را از دست داد

و بابک هفت سال در اوین ماند

با چند ساچمه ی یادگاری توی تنش.

چهارشنبه ها به بازار سانتامونیکا می روم

پس از خرید زیر سایه بان می نشینم

و به انبوه مردم نگاه می کنم

که با زنبیل هایشان در دست

می آیند و می روند

و به صد زبان حرف می زنند.

آن روز هرچه بود سرخ بود

از زنبیل خانم جان ملوک تا کالسکه ی نوه اش براندن

از توت فرنگی های لی

تا گوجه فرنگی های امیگو

از سایه بان بساط چینی ها

که به سقاخانه ای سر گذر می مانست

تا گونی های پرتقال مرد مکزیکی

از برگه های ضد جنگ آزاده

تا رگ های برآمده ی یک جنگ افروز

از صندوق صدقه ی کتک خورده ها

تا حروف خبرنامه ی بی خانه ها

از تنبک دسته ی نوازندگان

تا کفش های کودکان کودکستانی

که چون جوجه های گرسنه

بر گرد خانم خود حلقه زده بودند،

و مرگ که توی ماشین سرخی

بی پروا پیش می آمد

و زیر چرخ های خونینش

پیکر مادربزرگ ایرانی

و نوه ی آمریکایی اش دیده می شد،

و باران که یکریز می بارید

روی مرده ها و زخمی ها

و یک جفت کفش زنانه

که روی تاق ماشین جا مانده بود.

امروز، سال آنهاست

و من آش پخته ام.

نگاه کن، همسایه ها

دارند از راه می رسند

تا سوار بر بال آسانسور

به طبقه ی سیزدهم بروند

و روی پشت بام بنشینند

جایی که به خدا نزدیک تر است

آش بخورند و آش ببرند

و از ملوک و براندن حرف بزنند.*

٢٧ ژويیه ٢٠٠٧

* در شانزدهم ژوئیه ٢٠٠٣ راننده ی سالمندی سهواً به درون مردمی که برای خرید به چهارشنبه بازار سانتامونیکا آمده بودند راند که در نتیجه نزدیک به ٥٠ نفر زخمی و ١١ نفر از جمله یک مادربزرگ ایرانی و نوه ی شیرخواره اش کشته شدند