ادامه‌ی خواندن→

در هر شماره بخش‌های(TRAKS) مختلف صداهای دفتر هنر متعلق به دفاتری که به همراه CD آمده‌اند را در رسانه ارائه می‎کنیم.

با فشار روی نشانی‌ی زیر می‌توانید به بخش نهم صدای توفیق ضمیمه‌ی دفتر هنر شماره‌ی بیستم ويژه‌ی توفیق گوش دهید.

Track09

زکریای رازی

کاشف الکل بود.

نوشابه‌ی الکلی که ممنوع شد

حافط عکس رخ یار

در آب دید.

به یک غواص نیمه‌وقت

نیازمندیم

۳سپتامبر۲۰۱۱

ادامه‌ی خواندن→

وزن من در آب از ناچار

با فکرها در چشم

ویک تصمیم در بی شمار ساعت

از من

نه در وزن از آب

پرنده هایی در پرواز

از ساعت های ناممکن

عبور خانه ها در آب

وزن پرنده در من

پرنده یک زبان محض

یک (من) در زیر بال

خانه از ساعت ها در حرف

از صفر تا زیرآب

ادامه‌ی خواندن→

*عنوان مطلب از آیدا بانو شاملوست و رسانه آن‌را از متن کتاب لالایی با شیپور وام گرفته است.

از بامداد می‌گویم، از الف.صبح که هیچ شب نمی‌شود یعنی هنوز ادامه دارد. بعضی به باطل می‌اندیشند کشیدن پرده در برابر این روشنِ راه نما از دیده‌ی دل‎ها بازش می‌دارد و هم‌چنان آب در هاون می‎کوبند، بسیاری در لباس مصلح ِ شعر معاصر  زبان شعری‌اش را به زیر سؤال می‌برند و  حسودان حرفه‌ای که در شعر امروز ایران هیچگاه راه به جایی نبرده‌اند هنوز سر به دیوار و در می‌کوبند و یاوه می‌بافند.

لالایی با شیپور ایلیا دیانوش را دوباره می‌خواندم که ویژه‌ی احمد شاملوست. باید دست این گرامی را برای کار ارزشمندش فشرد و برای‌ش آرزوی موفقیت کرد. کار آسانی نیست آنچه انجام داده است خاصه که همه‌ی صداقت‌ش را در طبق اخلاص گذاشته است تا بزرگ شاعر این خاک و بوم را بهتر و گویاتر به ما بشناساند.

با هم کمی از این کتاب محترم را ورق می‌زنیم.

نخست از دیانوش مؤلف این کتاب:

ادامه‌ی خواندن→

 ۱–

بر کفل اسب‌ها

جز حسرت جاده‌های نرفته

چیزی شیهه نمی‌کشه!

********

۲–

پناه می‌برم

به اُورادی که دهان مرا لبریز کرده

و امان نمی‌دهند ادامه‌ی خواندن→

وقتی عیسی به ناصره بازگشت دید که شهر با گذشته فرق کرده است و همه جا را لهو و لعب فرا گرفته است.

مردی را دید که در گذر عام جیب‌بری می‌کرد، پیش رفت وبه شانه‌ی او زد و گفت: این چه کاری‌ست که تو  

می کنی؟ مرد بر گشت و عیسای ناصری را شناخت و گفت: یادت نمی آید؟ من از بدو تولد دست و انگشت

نداشتم  و تو به من آن‌ها را دادی؟ چه کار دیگری از من ساخته است؟

عیسی نگاهی از سر نومیدی به او انداخت و بی آن که چیز دیگری بگوید دور شد. جای دیگر مردی را دید که

بر سر راه زن‎ها ایستاده بود و با آن‏ها که در حال عبور بودند ور می‎رفت. عیسی به او نیز نزدیک شد و او

را نیز مورد شماتت قرار داد. آن مرد عیسی را شناخت و گفت: تویی؟ یادت رفته من کور بودم و تو چشم‎های 

مرا شفا دادی؟ بگو چه کار دیگری از من ساخته است؟ عیسی همین طور جلو رفت و حکایاتی از این دست

را فراوان دید. دلمرده و غمگین از شهر بیرون رفت تا به رودخانه رسید. ادامه‌ی خواندن→