ادامه‌ی شماره‌ی قبل

ادامه در شماره‌ی بعد

توضیح: با پوزش از دوستداران این سلسله مطالب سینمایی و نیز دوست گرامی‌مان هانری نهرینی نویسنده‌ی این مقالات ادامه‌ی نگاهی به سینما ماه می به علت دریافت نقد سینمایی ماه جون، به فرصتی دیگر موکول می‌شود که به نظر خوانندگان محترم خواهد رسید.                                                                                                                                                                                 رسانه

‫

آخرین اخبار از فستیوال کن ۲۰۱۲

 سشصت و پنجمین جشنواره بین المللی فیلم کن که به حق می‌توان آنرا معتبرترین واقعه سینمای هنری دنیا دانست از تاریخ ۱۷ ماه می شروع شد و با اهدای نخل طلا بالا ترین جایزه این فستیوال به فیلم “عشق” اثر کارکردان اتریشی “میشائیل هانکه” کار خود را در روز ۲۷ ماه می به اتمام رساند.

 میشائیل هانکه گارگردان اتریشی برنده نخل طلای کن ۲۰۱۲

در فستیوال امسال فیلم‌های زیادی از کارگردانان معروف و غیر معروف دنیا به دوستداران این هنر عرضه شد که از بهترین آنها که مورد توجه منقدین قرار گرفته به ترتیب می‌توان از فیلم‌های زیر نام برد:
۱- عشق (میشائیل هانکه)  ۲– قلمرو طلوع ماه(وس اندرسون)  ۳— سهم فرشتگان(کن لوچ)

۴-شکار(دنیس آرتور)   ۵– آنها را آرام بکش(اندرو دومینیک)  ۶– محرک‌های مقدس(ائوس کاراکس)   ۷– در سرزمین‌های دیگر  ۸– زنگار و استخوان(جاکوس آاودیارد) –۹– – واقعیت(متئو گارونز) ۱۰-بی قانون(جان هیلوکاست)  ۱۱-تو هنوز هیچ چیز ندیده‌ای(آلین رسناس) ۱۲-پشت تپه‌ها(کریستین موریگو)  ۱۳– مثل یک عاشق(عباس کیارستمی)

نمایی از” عشق “ساخته میشائیل هانکه برنده نخل طلای ۲۰۱۲

هیئت داوران جشنواره کن شامگاه یکشنبه ۲۷  ماه می جایزه نخل طلای کن را که پرافتخارترین جایزه این جشنواره به شمار می‌رود به میشائیل هانکه، کارگردان اتریشی، برای فیلم “عشق” اهدا کرد. ادامه‌ی خواندن→

سرای‌دار

در اختلاف طبقات

من برعکس حلاجم

او در طبقه سی‌ام برج

من، زیر طبقه‌ی هم‌کف

او، فشار، چربی و قند دارد

من، هیچ‌ چیز ندارم

با این حساب نمی‌دانم

هربار زنگ در را که می‌زنند

چرا من سکته می‌کنم؟

تبریک

اپرای کوراوغلو

در مایه فشار

به سرپرستی ندیرقلی خان

                             تمدید شد

****

از شیراز، هنوزهم

بوی شنبلیله می‌آید

لطفأ، لطفعلی‌خان را دراز کنید

کمی نمک، یک پیمانه روغن

سبزه‌ها را تف دهید

چشم بلبل‌ها را درآورید

آقا محمد خان، هوس قرمه‌سبزی کرده‌ست

****

راستی ببخشید: نوروزتان پیروز!

ادامه‌ی خواندن→

آنفلوانزا

آلوده شده‌اند

آسمان

دشت

دریا

 و این روزها مرغ‌های مهاجر

باید رویاهایم را واکسینه کنم

قارچ

خوراکی یا سمی یا…..

فرقی نمی‌کند

من هم مثل تو

از قارچ می‌ترسم

هیروشیما

زباله

شعرهایم

بوی خوبی نمی‌دهند

مثل دست‌های کودک

که پر شده بود

و فاتحانه می‌خندید

بر بلندای کوه زباله‌ها

شعرخوانی‌های اشعار شاعران ایرانی یکی از کارمایه‌های ايرج زهری، منتقد، مترجم، نمايشنامه‌نويس و مدرس تئاتر است که دیرزمانی‌ بود که او را به خود مشغول داشته بود . در شماره‌های قبل اشعاری از شاعران مختلف را با صدای این همکار خردمند که به تازه‌گی ما را ترک کرد شنیدیم. در شماره حاضر شعری از عبید زاکانی با صدای او را که دوست گرامی‌مان شاهرخ رئیسی دراختیار رسانه گذاشته است برایتان می‎آوریم،

برای آشنایی بیش‌تر با ایرج زهری‌ به سایت شخصی‌ی او به نشانی‌ی زیر مراجعه کنید.

http://www.iradjzohari.epage.ir

عبید زاکانی درمناجات گوید به وضع مطایبه

پشت ِبام حرف می‌زنیم

پشت بام می‌نشینیم

پشت بام می‌خوابیم

پشه‌های مزاحم اگر بگذارند

در پشت بام

خواب‌های رنگی می‌بینیم.

برای حفاظت از محیط زیست

پیف پاف نزنید

۲۳ شهریور ۱۳۹۰

کسی عاشق است… شعر و صدای ژیلا مساعد

توضیح شاهنامه‌شناس فرهیخته جلیل دوستخواه  در مورد انتشار مصاحبه ایشان با روزنامه‌ی شرق چاپ تهران:

متن اصلی و کامل گفت‌وشنود:

− جناب آقای دکتر جلیل دوستخواه! به عنوان نخستين پرسش و برای ورود به بحث، از فضای دوران كودكی و نوجوانی خود برايمان بگوييد؟ اين كه در چگونه خانواده‌ای چشم به جهان گشودید و دوران كودكی شما چگونه گذشت؟

− من در سال ١٣١٢ در یک خانواده‌ی کارگری و کم درآمد، در محلّه‌ی بازارچه نو /  مسجد حکیم اصفهان، زاده شدم.  پدرم یکی از نخستین رانندگان حرفه‌ای‌ی اتومبیل بود. او که پدر خویش را در اوان کودکی از دست داده و ناگریر شده بود به کار بپردازد تا نان آور خود و مادرش باشد، از رفتن به مکتب و مدرسه و سوادآموزی، بی بهره مانده بود.

  مادرم نیز – با آن که از خانواده‎ای متعیّن‌تر و کم و بیش باسواد بود – به سبب زناشویی‌ی زودهنگامش با پدرم، از رقتن به مکتب‌خانه و دبستان بازمانده بود. امّا او و پدرم، هر دو، خود را سخت به سوادآموزی‌ی فرزندانشان، پای بند می‌دانستند؛ گویی می‌خواستند، محروم ماندن خود را بدین گونه جبران کنند. از این رو، نخست خواهرم ایران را – که سه سال از من بزرگتر بود – در سال ١٣١٤ به مکتب‌خانه‌ی محلّه‌مان – که بانوی مهربان ِ کهن سالی به نام ِ بگوم (/ بیگم) مُلاباجی (/ معلّم) آن بود – فرستادند و سپس در سال ١٣١٧ نوبت من شد که به آن آموزشگاه دخترانه – پسرانه بروم و تا سال ١٣١٩– که هفت ساله شدم و بنا بر رسم آن زمان، هنگام رفتنم به دبستان فرارسید – در آن جا، خواندن و نوشتن فارسی و اندکی حساب و بخشی از کتاب نصاب الصّبیلن ِ ابونصر فراهی و نیز دو جزو از قرآن را آموختم و از همین رو، در دبستان، از همشاگردی‌های به مکتب نرفته‌ام، یک سر و گردن، برتر بودم و گاهی آموگاران، در کارهایی مانند بررسی‌ی مشق شب و تصحیح املای شاگردان، نقش ِ “کمک آموزگار” به من واگذار می‌کردند. ادامه‌ی خواندن→

از: آنتون پاولوویچ چِخوف

همین چند روز پیش، پرستار بچه‌‌‌هایم را به اتاقم دعوت كردم تا با او تسویه حساب كنم.

به او گفتم: بنشینید می‌‌‌‌دانم كه دست و بال‌تان خالی است امّا رودربایستی دارید و آن را به زبان نمی‌‌‌آورید. ببینید، ما توافق كردیم كه ماهی سی‌‌‌روبل به شما بدهم این طور نیست؟

– چهل روبل.

– نه من یادداشت كرده‌‌‌‌ام، من همیشه به پرستار بچه‌‌هایم سی روبل می‌‌‌دهم. حالا به من توجه كنید.
شما دو ماه برای من كار كردید.

– دو ماه و پنج روز

– دقیقاً دو ماه، من یادداشت كرده‌‌‌ام. كه می‌‌شود شصت روبل. البته باید نُه تا یكشنبه از آن كسر كرد. همان طور كه می‌‌‌‌‌دانید یكشنبه‌‌‌ها مواظب “كولیا” نبودید و برای قدم زدن بیرون می‌‌رفتید. سه تعطیلی . . . ادامه‌ی خواندن→

در هر شماره بخش‌های(TRAKS) مختلف صداهای دفتر هنر متعلق به دفاتری که به همراه CD آمده‌اند را در رسانه ارائه می‎کنیم.

از این شماره صدای ویژه‌نامه‌ی توفیق آخرین دفترهنر(۲۰#) منتشر شده، به سمع‌تان می‌رسد.

با فشار روی tofiq 01-Trk001 می‌توانید به بخش بیست و چهارم صدای دفترهنر (شعر مجتبی کاشانی با صدای شاعر) از ضمیمه‌ی شماره‌ی بیستم ويژه‌ی توفیق گوش دهید.