بخش سوم

ادامه‌ی خواندن→

بخش یکم

ادامه‌ی خواندن→

بخش دوم

‫

.

.

هدیه تهرانی و ماجرای زندانی‌که تکذیب شد

سینمای ما– دومین مزایده نمایشگاه عکس‌های هدیه تهرانی ۲۰ شهریورماه برپا شد و این در شرایطی است که اخیرا شایعاتی مبنی بر اینکه تهرانی این روزها در زندان اوین دیده شده است، منتشر شده بود.
تهرانی ستاره سال‌های نه چندان دور سینمای ایران به اتهام صدور چک بلامحل و پرداخت نکردن حق‌الزحمه بهزاد فراهانی‌پور، سازنده قاب‌‌های عکس نمایشگاه «آبان گان»، محکوم شده بود و همچنان پرونده او براساس اعلام علی فرزان‌فرد، وکیل در دست بررسی است.
گویا در زمان برگزاری نمایشگاه نیز تهرانی از این قاب‌ها نارضایتی داشته که همین موضوع به عنوان دلیل پرداخت نشدن حق‌الزحمه فراهانی‌پور اعلام شد. فرزان‌فرد درباره ادامه روند بررسی این پرونده اظهار داشت: تاریخ برگزاری دومین مزایده کارهای خانم تهرانی ۲۰ شهریورماه است. این پرونده تا وصول تمامی مطالبات ادامه خواهد داشت.
او در پاسخ به این پرسش که شنیده‌ها حکایت از حضور تهرانی در زندان دارد، آیا این موضوع صحت دارد و مربوط به پرونده شکایت موکل او می‌شود، گفت: این موضوع را کاملا تکذیب می‌کنم و خانم تهرانی برای شکایت ما به هیچ عنوان دستگیر و زندانی نشده‌اند.

.

.

Emmy Award 2012

 http://www.youtube.com/watch?v=Xi_cow2Znpw

شصت و چهارمین دوره اهدای جوایز بهترین‌های تلوزیون در یکشنبه ۲۳ سپتامبر در شهر لس‌آنجلس برگزار شد. مجری این شو جیمی کیمل شومن برنامه‌های کمدی آخر شب تلوزیون‌های آمریکا بود. امسال فیلم‌های شبکه‌های شو تایم “Home Land” , و HBO – “Game Change”   به همراه سریال تلوزیونی “Modern Family”  بیشترین جوایز را از آن خود کردند. “جولیان مور“ جایزه بهترین هنرپیشه زن را بخاطر بازی در نقش “سارا پیلین” فرماندار پیشین آلاسکا که در سال ۲۰۰۸ به اتفاق “مک کین” رقیب انتخاباتی اوباما و جو بادین بودند در فیلم “Game Change” دریافت کرد. “جولیان مور” با مهارت تمام چهره‌ای نادان و فاقد ارزش‌های سیاسی از سارا پیلین را در این فیلم به نمایش درآورده است که مورد اعتراض شخص “پیلین” نیز قرار گرفته است. هالیوود همواره نشان داده است که حامی سیاست های دموکرات‌ها در سطح جامعه و صنعت فیلم‌سازی‌اند و لیبرالیسم موجود در هالیوود نیز حکایت از این حقیقت نیز دارد. ادامه‌ی خواندن→

بخش دوم

۵ ـ ناویراستگی دست‌نوشته‌ها

نیما پیش از مرگ تصویر کاملی از ساختمان کلی آثار خود داشت و آن‌ها را بر اساس موضوع دسته‌بندی کرده و برای هر یک دیوانی جداگانه در نظر گرفته بود. مثلا شعرهای به سبک کهن خود را در مجموعه‌ی “حکایات” و شعرهای طبیعت گرا را در مجموعه ی “ماخ اولا” گنجانده بود. با این وجود، کار ویرایش تک تک شعرها نیمه کاره مانده و ما تاثیر آن را در بسیاری از شعرها احساس می‌کنیم. آیا نیما توانایی ویرایش شعرهای خود را داشت؟ جواب بی شک مثبت است. نمونه‌ی آن را در شعر “آی آدم‌ها” می‌توان دید که از نظر فصاحت و بلاغتِ زبان کمبودی ندارد. آیا نیما از این توانایی خود برای ویرایش شعرهایش استفاده کرد؟ وضعیت روحی نیما در دوره‌های مختلف فردی و اجتماعی تغییر کرده، ولی مسلم است که او بر روی شعرهای خود گاه و بی گاه کار می‌کرده و بویژه آن‌ها را از لحاظ وزن می‌آراسته است. یک نمونه‌ی آن منظومه‌ی “قلعه‌ی سقریم” است که با تاثیر از خمسه‌ی نظامی در سال ۱۳۱۳ سروده شده و نیما نسخه‌ی تصحیح شده‌ای از آن را پاکنویسی کرده بوده که به دست وصی او می‌رسد، اما روشن نیست چگونه مدتی بعد ناپدید می‌گردد و سیروس طاهباز مجبور می‌شود که از روی نسخه‌های چرک‌نویس متن دیگری فراهم آورد. با وجود این در “مجموعه‌ی کامل اشعار” او به نمونه‌های زیادی برخورد می‎کنیم که ویراسته نشده و آدم را به این پرسش وامی‌دارد که آیا نیما نمی‌توانست آن‌ها را ویرایش کند؟ و اگر این فرصت را به خود می‌داد آیا این تصحیحات را وارد نمی‌کرد؟ این است که باید گفت شعرهای ویراسته نشده نمی‌توانند درخشش کار نیما را نشان دهند. اگر چه تصمیم گردآورنده کاملا درست بوده که آن‌ها را به همان صورت که نوشته شده‌اند نسخه‌برداری کند، اما این امر بدان معنی نیست که اکنون که نسخه‌ی اصلی اشعار در دسترس همگان قرار دارند، دیگران نتوانند ویرایش و روایت‌های خاص خود را از هر شعر به دست دهند.

۶ ـ ضرورت وزن

در شعر عروضی، وزن حاکم مطلق است و پس از آن که مصراع اول به روی کاغذ آمد، چگونگی رشد، بلوغ و پایان شعر تعیین شده است. این خودکامگی، فقط بر احساس و اندیشه‌ی شاعر تاثیر نمی‌گذارد، بلکه بر زبان شعر، آواهای واژه‌ها و نظم دستوری آن‌ها نیز چنگ می‌اندازد. واژه‌ی “سخن” بنا به این که آخرین کلمه‌ی مصراع قبلی یا بعدی چه باشد، چند گونه تلفظ می‌گردد. ادامه‌ی خواندن→

بخش دوم

اما با وزن من چكار داشت. خوشنويسی, ورزيدگی در كاربرد قلم می‌خواهد. «ترك آرام و خواب» می‌خواهد. «صفای دل» می‌خواهد. «گوشه‌ی انزوا» می‌خواهد. اما زور زياد نمی‌خواهد. اندام درشت نمی‌خواهد. اگر خط من بی‌قدر با وزن اندك من می‌خواند, مي‌بايستی بابا شاه اصفهانی رستم می‌بود و ميرعماد كوه احد.
دبستان تمام شد. خط هم كنار رفت. ديگر مشق نكرديم. و صرير قلم نشنيديم. دوات مركب خشكيد. و قلم نی گرمی بازارش شكست. فضيلت خط لای كتاب‌ها ماند. چيزنويسی جای خوشنويسی را گرفت. جای قلم نی, قلم فرانسه آمد. جانشين اين يك خودنويس شد. آنگاه بلايی نازل شد: اپيدمی خودكار دنيا را گرفت. خودنويس چندان بيگانه نبود. در اختراع آن ابوالعلا صاعدين حسن بن صاعد پيشقدم بود: «از مخترعات او قلمی آهنين ميان‌تهی بود كه آن را از مداد پُر می‌كرد و يك ماه به كار می‌برد بی‌آنكه قلم خشك شود». و اين در قرن پنجم هجری قمری بود. و صاعد شاعر بود. «شاعری بسيار شعر بود». در خودنويس هنوز اشاره‌ای از قلم و دوات سابق بود, نژادی دورگه داشت. اما خودكار مولودی ديگر بود. حرامزاده بود. اگر در بالاها فشار هوا كم نمی‌شد و مركب خودنويس هوانوردان نشست می‌كرد, Reynolds تدبير تازه نينديشيده بود و شايد Biro خودكار امروزی نساخته بود. بيرو كار خود را كرد. اتومات او به راه افتاد. و آشوب به پا كرد. شاگرد جادوگر اين فتنه برانگيخت و اين‌بار استاد جادو نيامد. و اين حديث همه‌ی نوساخته‌های زمان ماست. ما golem‌سازان گمراهيم. گولم را به خاطر گولم می‌سازيم. اشارتی معنوی در آن نمی‌جوييم. بی‌تزكيه‌ی نفس, به خميرمايه‌ی ناپاك دست می‌زنيم. خطر را نمی‎يابيم. گولم می‌سازيم و گولم رشد روزافزون می‌يابد. و «دستی از غيب» برون نمی‌آيد تا الف از پيشانی گلم بردارد. ادامه‌ی خواندن→

شاعران این شماره: نیما یوشیج، جهانگیر صداقت‌فر ، هوشنگ رئوف و هومن هویدا
_____________________

بخوان به نام آسمان
به آیدا

کمی تحمل کن
حتمأ اندکی باران
از محله‌ای که نمی‌شناسیم
کوچه‌‌ی ما را هم تمیز خواهد شد

فقط یادت باشد
هر که زودتر صندلی خود را به خیابان بیاورد و بنشیند
آفتاب را ادامه‌ی خواندن→

خلیج فارس بالا می‌آورد

دریاچه خزر تنگ می‌شود

دریاچه ارومیه آب می‌رود

آب از آب تکان نمی‌خورد

یادتان نرود

این تُنگ کوچک، خانه‌ی ماست!

۲ فروردین ۱۳۹۱

طبق روال شماره‌های گذشته در هر شماره بخش‌های(TRAKS) مختلف صداهای دفتر هنر متعلق به دفاتری که به همراه CD آمده‌اند را در رسانه ارائه می‎کنیم.

با فشار روی tofiq 07-Trk007 می‌توانید به بخش سی‌ام صدای دفترهنر (شعر نواب صفا با صدای پروین جوادی‌‌‌، موسیقی‌ی لقمان ادهمی ) از ضمیمه‌ی شماره‌ی بیستم ويژه‌ی توفیق گوش دهید.