بخش دوازدهم

ادامه‌ی خواندن→

دو تابلو از یک غایب

یادآورد اول :
مجید چند سالی از من بزرگ‌تر بود. قدش کمابیش دو متر می‌شد. دنبال یک مکان درختی برای تهیه‌ی فیلمی هشت میلیمتری از روی یکی از داستان‌های خیلی کوتاه‌ام می‌گشتم و به او متوسل شده بودم. فکر می‌کنم شانزده سال داشتم؛ جوانی بود و هزار چم و خم. مجید بر بلندای تپه‌ی الهیه زیر باران سرد آخر آبان، پوشیده در بارانی‌ی تیره رنگش ایستاده بود و با آن قامت بلندِ ترکه‌ای و چهره‌ی گندمگون از پایین به مترسکی می‌مانست که در باد تند کژ می‌شد و مژ می‌شد. آن بالا که رسیدم باد به موج پروانه‌ای از روی درختان پیرامون کلاه فرنگی‌ی باغ فخرالدوله راه می‌افتاد و ته مانده‌ی برگ‌های زردی را که هنوز به دم‌برگ خود معلق بودند در هوا جارو می‌کرد و به سوی جنوب باغ حاجی برخوردار می‌رفت. در مسیر نگاه من به باد مجید با انگشت نقطه‌ای را نشان داد و پرسید: ” اون باغچه چطوره؟ مال غلامحسین خانه، کلیدشم همیشه پیش خودمه “. گفتم: ” می‌تونیم همین الان بریم ببینیم ؟” از روی سنگ ریزه‌هایی که راه تپه بود پایین آمدیم و در حالیکه باران تندتر شده بود از حاشیه‌ی دیوار به داخل باغ احمد خان پیچیدیم و از آن سرش به خیابان میان‌بر زدیم. مجید به شوخی گفت: ” حالا یه نقش‌م به من دادی تو فیلمت بازی کنم ” یک بری نگاهش کردم و گفتم : ” تو درازی سرت از کادر می‌زنه بیرون ” . خندید و گفت : ” حالا اگه اینو نمی‌گفتی امورات فیلم‌ات نمی‌گذشت؟ “ ادامه‌ی خواندن→

بخش دهم

ادامه‌ی خواندن→

شماره‌ی ۱۴ 
.

اکبر اکسیر

عاجل

راحت نشسته بودیم مختارنامه می‌دیدیم

رسیدیم به اخبار

بن‌علی فرار کرد، مبارک در رفت، قذافی هار شد……

ما هم تشویق شدیم ریختیم حیاط پشتی ادامه‌ی خواندن→

09-9

شاعران این شماره: زبیده حسینی، حبیب شوکتی، لیلا کردبچه
_____________________

یک شعر از زبیده حسینی

مارگزیده

صورت مسئله را پاک کن

  وقتی برای گره‌های کور / دندانی نمانده است

من  هم  / با مدادم  می‌نشینم در مرکز غاری /  که از دردهای اولیه ساکن است

می‌نشینم / هاشور می‌زنم به تنهایی شبی / که  تا گفت و گوی خورشید ریسمان بافته بود

دایره‌ات را بردار / پای دیواری بایست که   زندان را / چیزی شبیه ایستادن  مرد / در راه راه ِرو به رو می‌خواست ادامه‌ی خواندن→

بخش نخست

بهترین های اسکار، سینمای مستقل (IFC) و بفتا (اسکار انگلستان)

همه ساله سه رویداد  مهم سینمائی، اسکار و اسپریت (Spirit Awards) یا بهترین‌های سینمای مستقل و بفتا  BEFTA(اسکار انگلستان) تقربیا باهم و در یکزمان به اجرا در می‌آیند. مراسم بفتا در لندن دو هفته قبل از اسکار و بهترین‌های سینمای مستقل درست شب قبل از اسکار در فاصله 15 مایلی مراسم اسکار و مراسم اسکار هم که در 24 فوریه در لس انجلس اجرا شد و با اینکه تقریبا لیست فیلم‌های انتخابی در آن‌ها تقریبا مشابه بود ولی انتخاب شوندگان در پاره‌ای از رشته‌ها باهم بسیار فرق می‌کردند.

                                                                            پوستر ۹ فیلم منتخب اسکار

اسکار با تمام زرق و برق‌هایش و نمایش آخرین طرح‌های لباس برای خانم‌ها  هم در یکشنبه ۲۴ فوریه در لس‌آنجلس به اجرا گذاشته شد و  این‌بار برای اولین بار “ست مک فارلن” شومن، خواننده و هنرپیشه کارگردان و تهیه کننده فیلم‌های تلوزیونی اجرای آنرا بعهده داشت که کارش مورد تائید بسیاری قرار گرفت.  “زندگی پای” بزرگترین برنده با ۴ اسکار بود و بعد از آن “آرگو” با ۳ اسکار در مقام دوم قرار گرفت.  جوایز اسکار به ترتیب زیر به بهترین‌های انتخابی هالیوود تعلق گرفت:

“بن افلک” کارگردان بهمراه گرنت هلسف و جرج کلونی تهیه کنندگان “آرگو” فیلم منتخب “بفتا” و اسکار    بهترین فیلم: “آرگو” /  بهترین کارگردان: “انگ لی” برای زندگی پای Life of Pi/  

ادامه‌ی خواندن→

نقل از مجله پایاب شماره‌ی بیست وششم

.

ادامه‌ی خواندن→

 نقد و نگاه خسرو بنایی بر مجموعه شعر ” مدادها شب را افقی می‌کشند      
دفتر شعر سید زبیده حسینی ( چاپ اول ۹۱ ناشر :هنر رسانه اردیبهشت )

شعرها شب راعمودی 
مداد ها افقی می‌کشند

 وقتی برای اولین بار کتابی از یک شاعر می‌خوانی می‌توانی بی‌هیچ سابقه و مقایسه استقرایی مستقیم و بی‌واسطه به سراغ شعرهای‌ش بروی. مثل دیدن یک چشم‌انداز که تا به حال در آن پا نگذاشتی. در نتیجه مخاطب با خوانشی مستقیم و بی‌توقع همطراز متن می‌شود. 
کتاب مدادها شب را افقی می‌کشند ، حتی در عنوان خود ادعای آوانگاردی را بازتاب می‌دهد. کتاب در سه فصل نوشته شده است. من خانوم حسینی را از فصل سوم این دفتر شناختم. ( از طریق وبلاگ ) برای همین  از همان ابتدا با شاعری بالغ مواجه شدم. اما  در این نوشتار سعی کردم تا نگاهی به دو فصل  اول و دوم  کتاب بیاندازم چرا که فصل سوم مرحله دیگری از شاعرانگی ایشان است که ذهن و زبان به تجربه‌های انتزاعی‌تر از شاعرانگی می‌رسند که باید در فرصتی دیگر به آن پرداخت. 
اما حقیقت خانم زبیده حسینی هنوز نمی‌تواند شاعرانگی فصل سوم باشد چرا که شاعر در  نیمه راه تطابق فرم و اندیشگی بسر می‌برد. این عبارت تنها مخاطب را در مسیر توقع‌های  تازه‌ای قرار می‌دهد. توان انرژیک در ارائه گزاره‌ها و تصاویر بکر و روان و رفتن به سوی صمیمی ابژه‌های اکتشافی، جهان شعری‌اش را در مسیر خلاقیت لاینقطع قرار می‌دهد. مسیر پایان ناپذیری که شعر پی در پی مجراهای تجربه ناشده‌اش را پی می‌گیرد. بی انصافی‌ست که اگر بگوییم که دو فصل اول پیش شاعرانگی فصل سوم است در دو فصل اول ایجاز در تصاویر با برانگیخته‌گی‌های ناگهانی، شعر را انباشته از المان‌های رمانتیک و واکنش‌های دفاعی و تهاجمی و حسی کرده است.

به دنیا آمده‌ام / دنیا به من نمی‌آِید /مادر / حتم دارم ویار تو ابرهای جهان بود / که این گونه هر صبح بارانی‌ام / هر عصر بارانی ادامه‌ی خواندن→

شماره‌ی ۵