شماره‌ی ۲۸

ادامه‌ی خواندن→

یادداشت‌های محسن صبا

این که ادبیات و به ویژه شعر در حال نابودی‌ست چیزی نیست که فقط ما بگوییم. چند دهه پیش بود که بعد از انتشار رمان گابریل گارسیا، مرکز یعنی همان ” صد سال تنهایی ”  کسینوشت اگر راست است که رمان در حال احتضار است، پس به احترام این آخرین رمان از جای برخیزیم. سؤال این‌جاست که آیا حقیقتا همین اثر مارکز و یا حتی رمان مبتکرانه‌ی او” عشق در سال‌های وبا “، و کارهای یوسا و آستوریاس، این سه لاتینی‌ی برنده‌ی نوبل را می‌توان با نوشته‌های تولستوی، فلوبر پروست و یا حتی فاکنر مقایسه کرد؟ کار جایزه‌ی نوبل ادبیات به جایی کشیده که دور نیست در آینده ناچار باشند دست به نبش قبر بزنند و جایزه را به وارثان بزرگان از قلم افتاده بدهند. نگاهی به  اسامی‌ی برندگان سال‌های اخیر خود بیانگر سیر نزولی‌ست که ادبیات داستانی در نیم قرن اخیر طی کرده است. ادامه‌ی خواندن→

ادامه‌ی خواندن→

زاده‌ ۲۶ تیر ۱۲۹۷ برابر با ۱۸ ژوئیه ۱۹۱۸ – درگذشته در ۱۴ آذر ۱۳۹۲ برابر با ۵ دسامبر ۲۰۱۳

نلسون ماندلا، یکی از سیاستمدارانی بود که از احترام فوق العاده‌ای در سراسر جهان برخوردار بود. او کسی بود که رهبری مبارزه برای جایگزین کردن رژیم نژاد پرست ( آپارتاید) آفریقای جنوبی با حکومتی مبتنی بر دموکراسی چند نژادی، را به عهده داشت.

نلسون ماندلا، که مدت ۲۷ سال زندانی بود، اولین رئیس جمهوری سیاه پوست آفریقای جنوبی بود و نقش برجسته‌ای را در برقراری صلح در سایر مناقشات به عهده داشت.

موضوعات مرتبط گزارش و تحلیل،
آفریقا

او شخصی دوست داشتنی بود و با فروتنی و شوخ طبعی. با وجود رفتار خشنی که با او شده بود، کینه‌ای نبود. داستان جالب زندگی‌اش، تا حدودی دلیل علاقه فوق‌العاده مردم جهان به اوست.

نلسون ماندلا، پس از آن که در سال ۱۹۹۹ از ریاست جمهوری کشورش کناره‌گیری کرد، به صورت مشهورترین سفیر و نماینده آفریقای جنوبی درآمد. برای مقابله با بیماری ایدز و ویروس اچ آی وی، تلاش زیادی کرد و فعالیت‌های او بود که سبب شد آفریقای جنوبی به عنوان میزبان بازیهای جام جهانی سال ۲۰۱۰ انتخاب شود.

 
نلسون ماندلا در زمانی که وکیل بود

او همچنین در مذاکرات صلح در جمهوری دموکراتیک کنگو، بروندی و سایر کشورهای جنوب آفریقا شرکت داشت. در سال ۲۰۰۴ در ۸۵ سالگی، نلسون ماندلا از صحنه سیاسی و اجتماعی کناره‌گیری کرد تا وقت بیشتری را با همسر و دوستان خود و در آرامش بگذراند. ادامه‌ی خواندن→

شماره‎ی سی‌ و دوم

شاعران این شماره: ناهید عرجونی، فاطمه فرهادی، محمدرضا عبدالملکیان، خیراله فرخی، حبیب شوکتی 
____________________

بخشی از یک شعر: ناهید عرجوتی*

…………………..لا دیزگل…….از: صورت‌کتاب شخصی‎ی شاعر

دلم برایت تنگ می‌شود

وقتی قرار است جنگ

به خاور میانه کشیده شود

کشیده شود به انگشت‌های تو

به موهای عاشقم

وقرارگاه کوچکی

که چهارشنبه است!

ادامه‌ی خواندن→

به یاد شاملوی بزرگ در سیزدهمین سال سفرش شعر زیر از شاعر گرامی رضا مقصدی  را همراه با توضیحات او در این‌جا نقل می‌کنیم.                                                                                                        نامه‌ی حبیب

«احمد شاملو» (۱۳۰۴ – ۱۳۷۹)

نقل از: سایت آبکناری

احمد شاملو، بامداد ِشعر امروز ایران ، در ۲۱ آذر ۱۳۰۴ خورشیدی در خانه‌ی شماره‌ی ۱۳۴ خیابان صفی علیشاه تهران، پا به گُستره‌ی گیتی می‌گذارد تا عشق، با نور ، با غرور ” جامی به سربلندی ِ آواز عاشقان بردارد”. عزیز ِ خاطره انگیزم بیژن اسدی پور ، سردبیر “دفتر هنر” در امریکا در سال ۷۶ ویژه نامه ای برای این مرد ِمردستانِ شعر امروز ایران ،نشر می‌دهد.” بوسه به خورشید” را از این دفتر در اینجا آورده‌ام. ادامه‌ی خواندن→

حامد ابراهیم پور

کنار هم غزل خوردیم و با خودکار رقصیدیم
هوا رفتیم و مثل ابرِ در شلوار رقصیدیم

هوا بد بود…روی چشم‌هامان دود پاشیدند
هوا تاریک شد، در آتش سیگار رقصیدیم

به ما گفتند: ممنوع است، ممنوع است، ممنوع است
به ما گفتند ممنوع است…با اصرار رقصیدیم ادامه‌ی خواندن→

علیرضا آبیز                                       سهراب رحیمی

اسپاگتی با سس مکزیکی
علیرضا آبیز؛ نشر ثالث
نگاه سهراب رحیمی

یکی از مولفه‌های شعر امروز؛ بخوانیم شعر پست مدرن؛ طنز است. و مهم‌ترین نوع  طنز در چنین متونی؛ نگاه طنزآلود شاعر/راوی به خود و جهان پیرامون  است. ما در این گونه متن‌ها با یک طرح متشکل و نظم روایی‌ی منسجم  مواجه نیستیم. عنصری که علت و معلول را به هم پیوند دهد؛ در این گونه متن‌ها، غایب است. در واقع؛ در متونی این‌چنین؛ نوعی گسست وجود دارد که تاویل پذیری و نسبی‌انگاری‌ی  نوشتار را بازتاب می‌دهد. تک‌گویی‌های درونی از یک سو و استفاده از تکنیک دیالوگ از سویی دیگر؛ درک و دریافت چنین متنی را به تاخیر می اندازد. اما همچنین لذت خوانش را دوچندان می کند:

می شناسم‌ات

قدت بلند است و موهای سرت ریخته

بس‌که از مغز پوک‌ات بیگاری کشیده‌ای

ما که مثل شما حافظه تاریخی نداریم

در عوض تا دل‌ات بخواهد

سابقه امثال تو را داریم

این سطرها مربوط به شعری‌ست به نام «یک گفتگو در فولکس واگن». در این شعر که شعری سیاسی‌ست و هم نه، واقع‌گرایی و خیال‌پردازی؛ دروغ و حقیقت ؛ افسانه و واقعیت؛ شور سیاسی و هنرورزی ی غیر سیاسی؛ چند معنایی‌ی پیام شاعر؛ چند صدایی‌ی روایت‌هاش و عدم قطعیت؛ نداشتن مرکزیت و نبود یک پایان مشخص، هویتی مستقل و شاعرانه برای شاعر؛ ساخته است. در دنیایی که انبوه اطلاعات و حجم‌ بی‌پایان اخبار، دسترسی‌ی به حقیقت را ناممکن کرده است، وظیفه‌ی شاعر، بازتاب همه‌ی این هویت‌های کدر و خیالی است؛ جایی که جهان را تنها می‌شود از طریق تصویر و طنز و زبان و استعاره و خیال، تعریف کرد: ادامه‌ی خواندن→

                                                    آمده از سایت کاسپی‌سامون

نوشته‌ی مهیار گیلانی  

جنگ موسوم به پیله داربن یکی از حماسه‌های مقاومت مردم گیلان در مقابله با اشغالگران است صدا و سیمای مرکز گیلان در اقدامی درخور تحسین در نظر داشت که این واقعه تاریخی را در قالب تله‌فیلم تولید کرده که از سرانجام آن اطلاعی در دست نیست. اما جنگ پیله داربن چه بود؟
در ۱۵ ربیع الاول ۱۲۲۰ ه ق مصادف با ۱۸۰۵ میلادی ژنرال تسی تسیانف فرمانده ارتش روسیه در جریان جنگ با ایران، یکی از افسران کارکشته خود موسوم به سرهنگ شفت را با ۱۲ کشتی جنگی، مامور تسخیر رشت کرد. کشتی‌های جنگی روس از طریق مرداب، وارد بندرانزلی شده و در یک حمله برق آسا و غافلگیرکننده این شهر را متصرف شدند نیروهای نظامی روس پس از اشغال کامل انزلی در اول ژوئیه برابر با چهارم ربیع‌الثانی همان سال پیربازار را نیز به تصرف خود درآورده و درآنجا اقدام به سنگرسازی نموده و در اقدامی ناجوانمردانه شهر رشت و ساکنان بی‌دفاع و غیرنظامی آن را زیر آتش سنگین توپخانه خود قرار دادند. ادامه‌ی خواندن→

به روایت عکس‎های آزاده اخلاقی

viva Nelson Mandela

شماره‌ی بیست و چهارم