برای ماندن بیژن الهی بر سنگ قبر مینشینیم و سرودهی شاعر گرامی یداله رویایی را میخوانیم:
سنگ بیژن
“….هرگز انديشه نکردم که می مانم و روری “سنگ بیژن” می خوانم …”
ازنامه به شاپور جورکش
۱۳ آذر۱۳۸۹
در وقتِ مرگ برای مرگ
لایق تر از من
هیچکس نبود
عقربه در چشم، طرح و تراش ِ بالای سنگ است.
و در پائین، درخت کوچکی در رقص، شاید تاک در
چرخ ِ شمس.
درون مقبره : جعبۀ ابزار، قلم، دوات، و قاب خالی ِ
بیژن که گفت : در زیر خاک، انسان تأسفی ست .
“هفتاد سنگ قبر”
۱۳۶٠
One Response to سنگ بیژن