حمّالان پوچی
مرزهای دشوار تحمل را شکستند.
تکبیر برادران!
همسرایان وحدت
با حنجره‌های بی‌اعتقادی
حماسه‌های ایمان خواندند.
تکبیر برادران!
کودکانِ شکوفه
افسانه‌ی دوزخ را تجربه کردند.
تکبیر برادران!
ما با نگاه ناباور
فاجعه را تاب آورده‌ایم.
هیچ‌کس برادر خطاب‌مان نکرد.
و به تشجیعِ ما تکبیری برنیاورد.
تنهایی را تاب آورده‌ایم و خاموشی را
و در اعماق خاکستر
می‌تپیم.
۱۳۶۳/۹/۱۲
______________________________________________
