واژگان خانگی

​
یک شعر از: رضا براهنی

-تاريخ- 

در نقب شوم يک شب ظلمانی

ديديم:

تاريخ

مثل كتيبه‌های جذامی بود

با صورتی كه نيمی از آن را

كفتارهای فربه امروزی 

بلعيده بودند

یک شعر از: سینا بهمنش

آه 

یک آهو بود

ناتمام

مرد

حبیب شوکتی

-برای احمدرضا احمدی-

«و واژه نام دوم تو بود»

این روزهای زرد

که شناسنامه‌ام 

خوراک سال‌های پیری می‌شود

با عصای کدام حرف دربدری

شعرهای تازه‌ات را جستجو کنم

یک شعر از: سیدعلی صالحی

به یکدیگر دروغ نگویید

آدم است

باورمی‌کند

دل می‌بندد

مجله_ادبی_هنری_روزآمد

یک شعر از: سیمین صفادل

مادرم موهای بلندی داشت
هر روز پشت پنجره می‌نشست
موهایش را می‌بافت
شعر می‌خواند
و منتظر پدر می‌ماند

پدر که می‌آمد
تلویزیون را روشن می‌کرد
از شیب تورم بالا می‌رفت، زمین می‌خورد
و باز سعی می‌کرد جوابی برای ۵+۱ بیابد
کشتگان عراق و سوریه را دفن می‌کرد

و از مادر سراغ شام را می‌گرفت

و مادر پرهایش را پشت پنجره جا می‌گذاشت
گل‌های دامنش در آشپزخانه می‌پژمرد
و چشم‌هایش پیاز خرد می‌کرد

پشت پنجره نشسته‌ام
موهایم را می‌بافم
و به این فکر می‌کنم که
دختران نباید موهای بلند داشته باشند

یک شعر از: جلیل قیصری کُجوری
    

امسال
برخی گورستان را به خانه بردند
برخی خانه را به گورستان
برخی
نه خانه را دارند
نه گورستان را
تنها
گم شده‌ای دارند.

یک شعر از: عزیز نسین

یک روز اگر گیاه شوم
چمنی در سبزه‌زاری باشم ای کاش،
نه این‌که شوکران

یک روز اگر مسیری در زیر پاها باشم
ای کاش ماشین عروس از من عبور کند
نه این‌که زنجیر فولادین تانک‌ها
و کودکان ای‌کاش روی من بدوند
نه سربازانی که فرار می‌کنند
یا آن‌که در تعقیب دیگران‌اند

یک روز اگر بخواهید از خاک من
آجر بسازید
برای مدرسه‌ها باشد ای کاش
نه این‌که برای زندان‌ها..

اگر نفسی ماندگار باقی بمانَد
ای کاش نغمه‌یی در سوت بنوازد
ای امان… نه این که در سوتکی بدمد

شما قلم از من بسازید… قلم
و سروده‌هایی درباره‌ی عشق بنویسید
نه این که فرمان مرگ..

من پس از مردن‌ام
در هیات ظرفیت برگ‌های درخت غار
زندگی خواهم کرد
نه این‌که در هیات جنگ‌افزار‌ها