—————————————
شمس تبریزی نوشته است: کسی برای کس دیگری یک شمشیر آورد و گفت این شمشیر هندی ست. آن یکی پرسید تفاوت هندی با بقیه در چیست؟ گفت ” چنان باشد که بر هر چیز که بزنی آن را دو نیم کن . ” خریدار گفت :” بر این سنگ که ایستاده است بیازماییم. شمشیر را بر آورد و بر سنگ زد, شمشیر دو نیم شد.
گفت تو گفتی که شمشیر هندی بر هر چه زنی دو نیم کند.
گفت: آری, اما اگر چه شمشیر هندی بود [ لکن! ] سنگ از او هندی‌تر بود.”
شاه در طول پادشاهی‌ی پر افت و خیز خود چند باراظهار کرده بود
که در مخاطرات جدی همیشه دستی از غیب بیرون آمده و کاری کرده که بلا را از او دور نموده. از جمله پرت شدن او از روی اسب در نوجوانی که امام زمان به موقع در هوا زیر بغل او را گرفته بود, و البته اگر یاد خود او هم نبوده ما از یاد نمی‌بریم آن تیری را که در پانزدهم بهمن سال ٢٧ فقط توانست خط نازکی بر بالای لب ملوکانه بگذارد که می‌توان احتمال داد خط طغرای یکی از منجیان عالم غیب بوده به نشانه‌ی این که آن‌ها بوده اند که از شاه رفع خطر کرده‌اند, ضارب را هم زنده نگذاشتند که مقر بیاید مزدور چه کسانی بوده و تنها دفترچه‌ای در جیب او پیدا
کردند که به قول صادق هدایت در نامه‌ای به شهید نورایی در تاریخ دو روز بعد از سوء قصد ” سر بریده که سخن نمی‌گوید!” بنابراین در آن نامه که لو رفتنش هم به دلایل ایدئولوژیک کار دست غیب بوده لیست بلند بالایی از مظنونان به خط صاحب همان سر بریده ثبت شده بود. ادامه‌ی خواندن→

ادامه‌ی خواندن→

اسفند ماه سفر دو بزرگ ادبیات و فرهنگ این مرز و بوم ستمدیده است مردانی که هیچ‌گاه مردم را از یاد نبردند و با قلم‌شان با دیکتاتوری حاکم مبارزه کردند و جز راستی و درستی از خود جا ننهادند.

به‌پاس گرامی‌داشت این دو عزیز مقاله زیر نوشته‌ی ایرج افشار . در مورد علامه علی‌اکبر دهخدا را برای‌تان می‌آوریم.

به دلیل طولانی بودن این نوشته آن‌را در چند شماره منعکس می‌کنیم.                                            رسانه

ادامه‌ی خواندن→

……………..قاسم آهنین‌جان …………………..سید حمید شریف نیا

نگاهی به: شعر قاسم آهنین‎جان

نوشته: سید حمید شریف‌نیا

پس از تحولات اساسی و جدی شعر که توسط نیمای بزرگ شکل گرفت، در نیمه اول دهه ۴۰ با انتشار کتاب “طرح”(۱۳۴۱) احمدرضا احمدی، جوانه‌ای دیگر از جریانی موسوم به موج نو در شعر معاصر پدید آمد و در نیمه دوم دهه ۴۰  با همگام شدن جمعی از شاعران جوان پایه‌ریزی شعری تحت عنوان “شعر حجم” ریخته شد. اعتقاد بر این است نام‌گذاری شعر موج نو، وامی است از جنبش سینمایی موج نو فرانسه که توسط فریدون رهنما به ایران وارد شد. اگرچه رویایی در کتاب “از سکوی سرخ” اعتقاد دارد نام‌گذاری شعر موج نو در ژورنالیسم مملکت تصادفاً به غلط این طور نام گرفته است[۱]. هم چنین محمد حقوقی نام‌گذاری این جریان شعری را منسوب به اسماعیل نوری‌علا می‌داند[۲]. با این‌که مخالفانی این جریان داشت، اما به سرعت موافقانی در این مسیر پیدا شدند و بدنه آن قوی‌تر و منطقی‌تر شد و زمینه جریان‌های شعر حجم و شعر ناب شدند. اگرچه این مقال فرصت مناسبی جهت بررسی روند شعر حجم و ناب نیست، اما به زعم آنکه نگاه نگارنده به اشعار قاسم آهنین جان نیاز به بن‌مایه‌های شناختی از این روند شعری دارد، به صورت بسیار کوتاه و مختصر به آن پرداخته خواهد شد. اگرچه گاهی شعر موج نو را ماحصل شعر هوشنگ ایرانی و یا تندرکیا می‌دانند(البته چندان درست نمی‌دانم). و یا شمس لنگرودی در تاریخ تحلیلی شعر نو (جلد ۳، ص۳۲) “شعر احمدی را همچون شعر سپهری فرزند بلافصل شعر ایرانی” می‌داند. شهرام شاهرختاش در مقاله خود تحت عنوان “نگاهی به موج نوی شعر امروز ایران” به نقل قول از عبدالعلی دستغیب بیان می‌کند باور این‌که شعر موج نو فرزند اشعار تندرکیا است اشتباه است. با این حال شعر موج نو بسیار سریع بالنده شد و زمینه‌ساز جریان مهم شعر حجم و شعر ناب شد. ظهور این جریان شعری در دهه ۴۰ ایران علل متعدد و گاهن چند وجهی دارد. ادامه‌ی خواندن→