ادامه‌ی خواندن→

شاعران این شماره: سریا داودی حموله، ناهید عرجونی، فاطمه شمس، لیلا کردبچه، آرزو نوری، فرزاد آبادی، جهانگیر صداقت‌فر، جبیب شوکتی، حمید عرفان، علی‌رضا نوری

_____________________________

 
یک شعر:از سریا داودی حموله(

……………………………………. از: صورتکتاب شاعر

..  

زن 

شبیه مرده‌ای‎ست

کروشه را کنج لب‎های‎اش نصب می‌کند

تا مکالمات درونی‌اش

با هیچ سیبی ترکیب نشود

به چروک‌های آیینه مشغول می‌شود

تا عشق را

میان دو نقطه‎ی مجهول پنهان کند!

ادامه‌ی خواندن→

روز دانشجو، در ایران به ۱۶ ماه آذر اطلاق می‌شود. این روز، به یاد سه دانشجو (دو هوادار حزب توده ایران و یک هوادار جبهه ملی ایران) که هنگام اعتراض به دیدار رسمی ریچارد نیکسون معاون رئیس جمهور وقت ایالات متحده آمریکا و همچنین از سرگیری روابط ایران با بریتانیا، در تاریخ ۱۶ آذر ۱۳۳۲ (حدود چهار ماه پس از کودتای ۲۸ مرداد همان سال) دردانشگاه تهران کشته شدند، گرامی داشته می‌شود.^[۱][۲][۳]

در دههٔ ۱۳۲۰ و اوایل دهه ۱۳۳۵، پس از سقوط حکومت رضاشاه پهلوی و ایجاد فضای بازتر، فعالیت‌های سیاسی در بین دانشجویان دانشگاه تهران (تنها موسسه‌ی مدرن آموزش عالی آن زمان در ایران) بسیار افزایش یافت. در این دوران حزب توده، از نفوذ بسیاری در بین دانشجویان برخوردار بود چنان‌که بنا به گزارش‌های مختلف، بیش از نیمی از دانشجویان دانشگاه تهران عضو و یا هوادار این حزب بودند. اما در دوران نخست وزیری محمد مصدق و افزایش محبوبیت جبهه‌ی ملی در اوایل دهه ۱۳۳۰، محوریت این حزب در دانشگاه به چالش کشیده شد. پس از وقوع کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲، سازمان‌های سیاسی تشکیل دهنده جبهه‌ی ملی، برای دوره کوتاهی در یک ائتلاف ضعیف، تحت نام نهضت مقاومت ملی به مقاومت سیاسی دست زدند و تظاهرات‌ها و اعتصاب‌های پراکنده‌ای در پاییز همان سال در دانشگاه تهران و همچنین بازار، از جمله در تاریخ ۱۶ مهر و ۲۱ آبان، در اعتراض به محاکمه مصدق برگزار شد.[۴][۵] ادامه‌ی خواندن→

به بهانه‌ی ۹ آبان سالروز آغاز حکومت ۵۳ ساله‌ی خاندان پهلوی بر ایران با یک مقدمه‎ی کوتاه از سایت آلبوم عکس و نگاهی فشرده به پروسه روی کارآمدن سردار سپه  مقاله زیر به قلم محمد امینی را برای‌تان می‌آوریم. این مطلب  به‎علت طولانی بودن آن در سه شماره منشر خواهد شد.
………………………………………………………………………………………………………….رسانه

بالاخره نمایندگان مجلس پنجم‌ شورای‌ ملی‌ با فشارهای سردار سپه در روز ۹ آبان ۱۳۰۴ خورشیدی ماده واحده‌ای را مطرح کردند که به موجب آن احمدشاه از سلطنت خلع شد و حکومت‌ موقت‌ «در حدود قانون اساسی و قوانین موضوعه مملکتی به شخص آقای ‌رضاخان پهلوی» سپرده شد و «تعیین تکلیف حکومت قطعی» به مجلس مؤسسان واگذار شد. سپس با تشکیل یک مجلس‌ موسسان، در ۲۱ آذر ۱۳۰۴، سلطنت ایران‌ به‌ «اعلیحضرت‌ رضا پهلوی» واگذار شد. مراسم تاج‌گذاری رضاشاه در ۴ اردیبهشت ۱۳۰۵ انجام شد.

نقل از سایت البوم عکس

________________________________________________

محمد امینی

بخش سوم

جمهوری در سده گذشته و نقش آن در تعیین شناسنامه جمهوری خواهان امروز

در این جای گفتگو نیست که نو اندیشی، مدرنیته، دموکراسی و سکولاریسم مهمترین مبانی جنبش آزادیخواهانه و پیشرو در تاریخ یکصد وپنجاه سال گذشته ایران بوده است. اشتباه گروهی از جمهوریخواهان امروزی دراین است که هواخواهی از فرم اداری و سیاسی جمهوری را در درازای تاریخ معاصر و در روزگار کنونی با با این جنبش یکی دانسته و تاریخ معاصر را به کشاکش میان سه خانواده دربار، روحانیت و جمهوری خواهان خلاصه می‌کنند. جدا از این‌که این داوری بر یک مبنای نادرست فکری استوار است، از دیدگاه تاریخ نیز کمترین آشنایی با رویدادها و حقایق ندارد.

یکی از هواداران این اندیشه چنین می‌نویسد: « ازمشروطه به این سو نیروی دیگری و هرزمان رساتر برآمد داشته که قدرت سیاسی را نه برای شاه می‌خواسته نه برای دین» و « دست کم از یک قرن پیش ما شاهد شکل‌گیری و حضور گروه‌ها، احزاب و محافلی مستقل از دربار و روحانیت هستیم که خواهان مراجعه به آرا مردم و مشارکت آنان در تعیین سرنوشت خویش‌اند» نویسنده سپس می‌افزایند که این نیروها که بند ناف اتحاد جمهوریخواهان به آن‌ها بسته است، جز در سه دوره کوتاه، فاصله « سی تیر تا بیست و هشت مرداد، نخستین ماه‌های پس از انقلاب بهمن و در روزهای خوش بعد از دوم خرداد هیچ‌گاه لذت به پس نشاندن حریفان قدار را به چشم ندیده‌اند.» ۱۳ ادامه‌ی خواندن→

رو و آخر جلد دفتر هنر ویزه‌ی احمد شاملو

احمد شاملو متخلص به الف. بامداد یا الف. صبح،  شاعر، نویسنده، روزنامه‎نگار،  پژوهشگر، مترجم، فرهنگ‎نویس و از بنیان‌گذاران و دبیران کانون نویسندگان ایران در پیش و پس از انقلاب در ۲۱ آذر ۱۳۰۴  چشم به جهان گشود.

برای بزرگداشت این چهره‎ی مردمی در اصل قضیه! را از طنزنویس گرامی عمران صلاحی از شماره‎ی 18ام دفتر هنر ویژه‌ی احمد شاملو برای شما نقل می‌کنیم.                                                                    رسانه

ادامه‌ی خواندن→

..
………….فاطمه شمس …………………………..رضا محمدی

مروری بر کتاب «۸۸» مجموعه شعرهای فاطمه شمس   
نگاه: رضا محمدی
شاعر و نویسنده افغان در لندن

نقل از:بی بی سی لندن

برخلاف نظر عامه که شاعران را با گل و بلبل و پروانه و رویا می‌پندارند، شاعری یکی از مشقت‌بارترین کارهای عالم است. شاعری مثل پیغمبری است. رازها و رویاها و رنج‌های روان ناخودآگاه جمعی بر شانه شاعران کشیده می‌شوند.
از این جهت که شاعران آدم‌های حساسی‌اند حق با نظر عامه است اما این حساسیت با حس‌های معمول است که رخ می‌دهد به علاوه شعور شاعرانه. حس‌های عادی را هم نمی‌شود سرپوش گذاشت. چشم و گوش و ذائقه ذهن جامعه خواه ناخواه با زبان و ذهن شاعرهمراه می‌شود.
با این‌ها، شاعر وارد حافظه جمعی می‌شود وارد رازها و رویاهایی که دیده نشده‌اند، کاشف و راوی غم‌هایی می‌شود که شاعر را بی‌قرار می‌کنند. همین اندوه‌ها، کابوس شب و روز شاعر است. برای این شاعران همواره زندگانی به تلخی را سپری کرده‌اند. ادامه‌ی خواندن→

………..پرویز اسلامپور…………………………..رضا بهادر
پرویز اسلام پور و شعر او

نگاه: رضا بهادر

پرویز اسلام پور زاده­ ی مرداد ماه هزار و سیصد و بیست و دو خورشیدی در تهران شاعر و هنرمند آوانگارد ایرانی در سال های دهه ی چهل و پنجاه خورشیدی در محافل شعر و ادب خوش درخشید و چهره ای متفاوت و پیشرو در شعر فارسی از خود به جای گذاشت .

شعر او ادامه ی حرکت موج نو به حساب می آید و به نوعی از او به عنوان مهمترین بنیان گذار شعر دیگر نام می برند.

این جریان ادبی –هنری آوانگارد و ایده ی شعر دیگر در مقابل جریانات رایج شعری آن روزگار در ایران ،که اکثراً تحت تأثیر فضای سیاسی و اجتماعی زمان خویش به شعر متعهد با پیام های مشخص خلاصه می شد ،شکل گرفت .این شاعران ،شعر را در خدمت شعر می دانستند و تعهد آن ها به زبان و ادبیات مهم ترین ویژه گی شعر آن نسل به حساب می آمد. ادامه‌ی خواندن→

دستخط نصرت رحمانی از: مجله مجازی عصر نو

تازه چه شعری سروده‌ای که برآرد،
غم‎ام ز دل و مرهمی بر آن بگذارد؟
تازه چه دارم؟ دلی که گر بپذیری،
آرزویت را به دست باد سپارد!
تازه چه دارم؟ دو دست خالی و خونین،
بشکند ار دست دوستی بفشارد.
-تازه چه دارم؟ دو چشم خسته که دیگر،
جز غم و نفرت به جای اشک نبارد.
-تازه چه شعری سروده‌ام؟ برو ای دوست؛
ناخن من پشت کس دریغ نخارد!

نوشته‌ای از: حافظ موسوی

……………………………………نقل از: سایت شخصی شاعر

ای‌کاش که جای آرمیدن بودی

«عنوان این مطلب‌، عنوان مجموعه نمایشنامه‌های محمود استادمحمد است که دو سال پیش نشر «قطره» آن را منتشر کرد. وقتی محمود نسخه‌ای از کتاب را با دست خط مهربان خودش به من هدیه داد به فکر فرورفتم که چرا این عنوان را انتخاب کرده است؟ راستی چرا؟ محمود نویسنده درد و رنج تهی‌دستان بود. آیا این عبارت، فشرده همه درد و رنجی نبود که او شخصا تحمل کرده بود؟ محمود سال‌های بسیاری از زندگی کوتاهش را با درد و رنج سپری کرد، اما شرافتمندانه زیست و سربلند از میان ما رفت. ادامه‌ی خواندن→

گیلان من، طرح‌های بیژن اسدی‌پور 

کار و تنظیم زهره خالقی و آهنگ گیلان‌جان با صدای محمد نوری