پس از انتشار شعرخوانی‌ی مجتبی کاشانی از CD صدای توفیق ضمیمه‌ی دفتر هنر ویژه‌ی توفیق تصمیم گرفتیم از این شماره بخش‌های(TRAKS) مختلف صداهای دفتر هنر متعلق به دفاتری که به همراه CD آمده‌اند را در رسانه ارائه کنیم.

با فشار روی نشانی‌ی زیر می‌توانید به بخش دوم صدای توفیق ضمیمه‌ی دفتر هنر شماره‌ی بیستم ويژه‌ی توفیق گوش دهید.

Track02

مرگ‌اندیش

گفتم مرگ، حق است

بنشینم شعری برای مرگ بنویسم

نوشتم، خط زدم

نوشتم، خط زدم

مأیوس نشدم ادامه دادم ادامه‌ی خواندن→

برخی از صحبت‌های ناصر حجازی:

مگر من حرف سیاسی زدم؟ دیدگاه خودم را نسبت به مشکلات اقتصادی و اجتماعی کشور بیان کردم. همه ناصر حجازی را می‌شناسند، به هیچ حزب، گروه و تشکیلاتی وابسته نبوده و نیستم.

حجازی سکوت کند تا از حرف‌هایش تبلیغات سیاسی نشود. در کشوری که می‌گویند آزادی بیان است، در کشوری که می‌گویند انتقاد‌پذیر هستیم‌، نباید از حرف‌های من ناراحت شوند. در ضمن چند سالی‌ست که سیاستمداران وارد عرصه ورزش شده‌اند و برای گرفتن پست و مقام سر و دست می‌شکنند و حال می‌بینید که چه بر سر ورزش ما آمده است. چطور دخالت آنها در ورزش عیب نیست اما صحبت از مشکلات جامعه از یک چهره ورزشی که خود از جنس مردم است و سال‌ها در کنار آنها با عشق زندگی کرده، ایراد دارد؟

بدانید ناصر حجازی از سیاست که چیزی جز دروغ ندارد، بیزار است و سیاست هیچ‌گاه با روحیات من سازگار نبوده و نیست.

رسانه درگذشت ناصر حجازی ورزشکار افتخارآفرین و مردمی را به ملت عزیز ایران تسلیت می‌گوید.

جدول ضرب را

با ضرب تهرانی

و با لهجه‌ی گیلکی

……………………… خواندم

خانم معلم عقیده داشت

حرف حساب را

به هر زبانی باید زد

۲۴ می ۲۰۱۱

داستان هفتم

نویسنده: الهام نظری

از مامان خوشگل‌تر بود. چون دو تا آينه قرمز كنارش داشت. ولی مامان هيچوقت قرمز نمی‌پوشيد. بابا گفته بود اگه خوب ياد بگيری می‌تونی باهاش همه جا بری. مامان هر جايی با من نمی‌اومد . فقط بعضی وقتها با من می‌اومد مدرسه تا دوستم رو ببينه. يكبار هم گفت می‌آم مامانش رو ببينم. و هيچوقت من رو نمی‌برد دوچرخه سوار شم. ولی به جاش بابا قول داده بود كه دو روزی كه زود تر می‌آد رو با هم بريم دوچرخه بازی. ما می‌رفتيم كنار ساختمان آجری كه هيچكس توش نبود. اونجا خيلی خلوت بود. من ازش می‌ترسيدم. هيچوقت تنهايی نمی‌رفتم. اما وقتی بابا می‌اومد ديگه نمی‌ترسيدم . تازه، دوستم هم می‌اومد. دوستم خيلی حرفه‌ای‌تر از من بود. چون قبل‌تر از من دوچرخه خريده بود. دوچرخه اون هم مثل مال من بود. اما مال من سفيد و مشكي بود با آينه‌های قرمز و مال اون سفيد و مشكی بود با آينه های آبی. فكر كنم مامان دوستم هم سليقه‌اش مثل بابا بود. دوستم يك روز بيشتر از من می‌اومد دوچرخه بازی. به خاطر همون هم حرفه‌ای‌تر بود. من به مامان گفته بودم كه يك روز هم من رو ببره تا من از دوستم هم بهتر بشم. ولي مامان می‌گفت: اونجا جای من نيست. اما نمی‌دونم چرا جای مامان دوستم بود. چون وقتی من با بابا می‎رفتم، اون با مامانش می‌اومد. من دوچرخه بازی كنار ساختمان آجری رو دوست داشتم. چون بابا هيچوقت بهم نمی‌گفت: مواظب باش! دوستم چرخ‌های كمكی چرخش رو در آورده بود. ولی من نه. بابا بهم گفته بود: يكبار تا يك جای دور تر می‌ريم تا تو حرفه‌ای‌تربشی. اما من برای اين‌كه به بابا نشون بدم كه می‌تونم، دورتر می‌رفتم و يك دستم رو ول می‌كردم و برای بابا دست تكون می‌دادم. بابا هم پشت چرخم رو نمی‌گرفت. همونجا، كنار ميله سبزها، كنار مامان دوستم می‌ايستاد. ادامه‌ی خواندن→

یادبود بنان- قمر

دیشب به خلوت ِ دل ما، دَر فراز بود

بزم بنان چه گرم و خوش و دل‌نواز بود

در اولین شب ِ رمضان، بانگ چنگ و تار

فتوای ردّ روزه و نفی‌ی نماز بود

دیشب بلی، به کوری چشمان شیخ و شاه

درها به روی جمع هنردوست باز بود

با زخمه‌های پنجه‎ی “پیرایه” بانک تار

سرشار از تموّج راز و نیازبود

مسحور آن ترانه شد این دل که سال‌ها

بیگانه با نوای عراق و حجاز بود

هنگامه کرد نغمه‌ی “شهلا” که راستی

صوتی چنین زهر سخنی بی‌نیاز بود

چون عطرِ می به ساغر جان راه می‌گشود

تحریر صوت دلکش او، این چه راز بود

زیر و بَم صدای لطیف‌اش به دلبری

با ذات ِ شعر خواجه‌ی ما، هم‌طراز بود ادامه‌ی خواندن→

۳

يخچال را فريفته‌اند

تخم‌مرغ‌ها

با اين پيراهن برفی

هر يك خورشيدی در دل دارند.

هواپيما

در غريوِ ابر خاموش می‌شود

برقی می‌جهَد  و لامپ‌ها

بی‌هوش می‌شوند

اديسون

در ايوان تاريك

اشك می‌ريزد

جوجه‌ها در يخچال جنجال می‌كنند

و جهان

به احترامِ دايناسورها

قيام می‌كند.

ادامه‌ی خواندن→

ششم

عنوان belonging به معنای چیزها و شرایطی که به آن تعلق داریم برای بیان نوستالوژی‌ی غربت شعرای ایرانی‌ی خارج از ایران در مقابل longing به معنای چیزها و شرایطی که آرزومندیم بر کتابی که در صدد معرفی‌ی آن هستم توسط نویسنده استفاده شده است. belonging که به زبان انگلیسی نوشته شده مجموعه‌ای‌ست از اشعار شاعران ایرانی‌ی مقیم خارج از کشور توسط نیلوفر طالبی مترجم صاحب‌نام ساکن انگلستان تهیه، نوشته و ترجمه شده است که کاری‌ست قابل تأمل و خواندنی.

نیلوفر طالبی موسس بنگاه معتبر پروژه‌های ترجمه است و تاکنون چندین کار ترجمه انجام داده است که مطالعه‌ی کار حاضر او خبر از آگاهی‌ی او از شعر فارسی و نیز ترجمه‌ی انگلیسی‌ی بسیار دلپذیر شعر فارسی و نیز تنظیم و انتخاب آشنا دارد. ادامه‌ی خواندن→

داستان هشتم

نویسنده: فرزانه ابراهيمی

يكی بود يكی نبود. شايد آن يكي هم نبود! شايد هم ده تا بود. حالا اصلا مهم نيست چندتا بود چندتا نبود مهم يك تكه مرتع بود كه توی اين زمين گل و گشاد برای خودش بی‌كس افتاده بود و پر شده بود از علف‌های بلند و كوتاه. يك روز كه  مرتع برای خودش خوش خوشانش بود و داشت با نسيم بازی می‌كرد چند تا گوسفند گرومپی افتادند تويش و بع بع كنان به جان علف‌های بلند و كوتاهش افتادند اوايل مرتع خيلی دلخور بود كه اين گوسفندها يك هو سرو كله‌اشان از كجا پيدا شد كه آرامش و تنهايی‌ش را به هم زده‌اند اما مدتی كه گذشت خيلی هم ممنون‌شان شد چون آنها همان قدر كه می‌خوردند پس می‌دادند و زمين گرسنه را سير می‌كردند و اوهم برای تشكر هی علف می‌ريخت جلواشان اين بود كه يك همزيستی مسالمت آميز بين‌شان به وجود آمد. ادامه‌ی خواندن→