
دکتر پرویز رجبی تاریخدان، مترجم و نویسنده و منتقد اجتماعی در سال ۱۳۷۹ براثر سکته مغزی و فلج شدن نیمی از بدن خانهنشین شد ولی همچنان به کار تحقیق و ترجمه ادامه داد. وی در پاییز و زمستان ۱۳۸۹ یک دوره سخت بیماری و شیمیدرمانی را تحمل کرد و سرانجام، ساعت ۲۲:۳۰ دقیقه روز ۲۱ بهمن ماه ۹۰ جهان را بدرود گفت.
واقعهی تاسفانگیز از دستدادن این انسان فرهیختهی ایراندوست را به هممیهنان عزیز خصوصأ به فامیل و دوستان او تسلیت میگویم.
………………………………………………………………………………………………………………………….ح.ش
در ادامه یادداشت دکتر شاهرخ تویسرکانی را که در سوک دکتر دکتر پرویز رجبی نوشته است به نظرتان میرسد.
یادداشتی به مناسبت درگذشت ِ دکتر پرويز رجبی
از: شاهرخ تويسركانی

روز شنبه هفته قبل بود كه طبق معمول با دوستان روزهای شنبه گرد آمده بوديم. آن روز برحسب تصادف ميهمان تازهيی داشتيم؛ «پژمان موسوی» از روزنامهنگاران نسل جديد. از هر دری سخن میگفتيم و از دردهای بیشمار اين روزها، از دردهای دوستانمان در بستر بيماری و از دردهای هميشگی و درمانناشدنی اهل قلم و انديشه. آن روز از طريق پژمان موسوی باخبر شديم كه پروفسور پرويز رجبی دستش شكسته و سخت بيمار است و در منزل خواهرش بستری است. او قبلا سكته كرده بود و يك طرف بدنش در اختيارش نبود. برای جويا شدن حالش به او تلفن زدم تا حالش را بپرسم. با صدايی ناتوان و لرزان برعكس هميشه كه پر از انرژی و احساس بود، گفت: از حالم نپرس، خوب نيست! در حال مرگم. ادامهی خواندن→