شماره‌ی ۱۶

ادامه‌ی خواندن→

 شماره‌ی شانزدهم

ادامه‌ی خواندن→

شماره‌ی ۲۰

رستاخیز

من تمامی‌ی مردگان بودم:

مرده‌ی پرندگانی که می‌خوانند

و خاموش‌اند،

مرده‌ی زیباترین ِ جانوران

بر خاک و در آب،

از بد و خوب.

من آن‌جا بودم

در گذشته

بی‌سرود._

با من رازی نبود

نه تبسمی

نه حسرتی.

به مهر

……….مرا

……………..بی‌گاه

…………………در خواب دیدی

 و با تو

بیدار شدم.

              ۱۹ مرداد ۱۳۵۹

چهره‌ی دکتر محمد مصدق برگرفته از: دفتر هنر شماره‌ی ۲۱

کاشت نهال حقوق بشر به نام مصدق در کلن

شدن ِمادر

هزار صفحه سینه داشت
هزار صفحه سینه را
به سایه داد
و سایه ای که می کشیدش
در دست
هزار آئینه داشت.
هزار صفحه سینه در هزار آئینه
تنی تناهی شد.
تنانِ نامتناهی شد.

نویسنده: منصور خورشیدی

«لبریخته‌ها» شاعر: یداله رویایی

یداله رویایی                                 منصور  خورشیدی

 
وقتی لبریخته‌ها آخرین کار دکتر یداله رویایی چاپ و منتشر شد، از طرف منتقدان، نقد و نگاهی گسترده در داخل و خارج کشور در مورد آن به چاپ رسید.  نگارنده‌ی این مقاله نیز ” نگاهی به لبریخته‌ها ”  داشته‌ام که در هفته نامه‌ی ” کادح ” شماره ی ۳۱ چاپ شده است  .
آن چه مرا واداشت تا نگاهی دوباره به شعر رویایی و به این کتاب بیندازم و این مقاله ” از ترس مست شدیم ” شکل بگیرد به خاطر نزدیکی بسیار زیاد این کتاب با دو کتاب قبلی شاعر با نام‌های ” دلتنگی‌ها ” و ” دریایی‌ها ” در شکل و ساختار زبانی رویایی بود
به اعتقاد رویایی نیز ” حرکت‌های ذهنی من در این کتاب خیال‌های مرا از همان جایی بر می‌دارد که ابتدا در دلتنگی‌ها شناختم  ” اکنون که شعاع وسیع‌تری از سیستم آغازین این تفکر را پیش رو داریم ، لازم می‌آید که نگاهی گسترده به شعرها در این سه کتاب داشته باشیم.

۱- دریایی‌ها – چاپ اول ایران ۱۳۴۴
۲- دلتنگی‌ها – چاپ اول ایران ۱۳۴۶
۳- لبریخته‌ها – چاپ دوم ایران ۱۳۷۱

از ترس مست شدیم
از دور دست عمر،
تا سرزمین میلادم،
صد ها هزار فرسخ بود.
با اسب‌های خسته که راه دراز را
طوفان ضربه‌های سم آرند ارمغان

ضربه‌های دقیق سر انگشتی و تجربه‌های دیداری

آغاز فرم مستقل زبانی که رفتار شاعرانه را از ” سرزمین میلاد ” به ارمغان می‌آورد . و تمام تجربه‌های عینی خود را به تماشا می‌گذارد، و از دور دست عمر شاعر به دیدن می‌رسد، مشاهده، و کشف در متن پدیده‌ها حقیقت آفتاب می‌شود، تا فراگردهای دیدن گسترش پیدا کند. ضربه‌های دقیق سر انگشتی  در جست و جوی آن ”  برادر پنهان ” بدل به دیدار می‌شود. حس ماورایی که از احجام زمینی بر می‌خیزد.

آه . . . ای من ! ای برادر پنهانم !
زخم گران من را بنواز
من بازگشت بی تو نتوانم
دلتنگی۱ ادامه‌ی خواندن→

دوست عزیزمان هانری نهرینی نویسنده‌ی نگاهی به سینما همراه با مقاله‌ی زیر یادداشت مهربانانه‌ای برای‌مان ارسال داشتند و اعلام کردند که نمی‌توانند از این ببعد به‌طور مرتب با ما همکاری کنند وی همچنین قول دادند در فرصت‌های مناسب برای‌مان مطالب‌شان را بفرستند. ضمن تشکر از هانری‌ی عزیز برای یاری‌ی دادن به نامه‌ی حبیب امیدواریم در آینده نزدیک دوباره از همکاری‌های پیوسته‌ی این دوست هنرمندمان بهره‌مند شویم.

‌

گذری بر تاریخ سینمای ایران

در سال ۱۹۰۰ میلادی ( مظفرالدین شاه) به فرانسه سفر كرد و با دیدن دستگاه سینما توگراف مجذوب آن شد. تعریفی كه وی از این دستگاه ارائه كرد، این بود”:دستگاهی است كه عكس را  بر روی دیوار می‌اندازند و مردم در آن حركت می‌كنند”. به دستور شاه دستگاه سینما توگراف خریداری شد و اولین فیلم‌بردار همان عكاس دربار و همراه شاه یعنی ( میرزا ابراهیم‌خان عكاس‌باشی) بود.

میرزا ابراهیم‌خان عكاس‌باشی

 
اولین سالن سینما در سال ۱۲۸۳ ه.ش در خیابان چراغ گاز توسط ابراهیم‌خان صحاف‌باشی افتتاح شد.
نخستین فیلم‌بردار تحصیل كرده و حرفه‌ای خان بابا معتضدی بود كه برای اولین بار فیلم خبری ساخت و به دستور وزیر جنگ از مجلس موسسان فیلم گرفت و از مراسم تاجگذاری رضا شاه فیلم‌برداری كرد. ادامه‌ی خواندن→

شاعران این شماره: لیلا کردبچه، مهری محبی (مهرسا)، منصور خورشیدی، حبیب شوکتی، غلامحسین نصیری‌پور
_____________________

یک شعر از لیلا کردبچه

……………………………………………نقل از مجموعه‌ی شعر کلاغمرگی
کوچ

نگران من نباش

دست‌هایم را

به از دست دادن عادت داده‌ام

گروهی پرنده می‌آیند

گروهی پرنده می‌روند

و تنها

پرنده‌ای از کوچ می‌ماند

که پرواز را نمی‌داند

ادامه‌ی خواندن→

قره‌العین

برای گرامی‌داشت نقش بانوان در ارتقاء دانش و آگاهی‌ی حقوق مردم ایران به‌طور اعم و زنان محروم به‌طور اخص، مطلبی را که خانم ندا سانیچ در مورد ده زن نقش‌آفرین در بی‌بی‌سی فارسی نوشته‌اند را از این شماره‌ و در ده نوبت  مختلف نقل می‌کنیم.                                                                                                                                                                            نامه‌ی حبیب

شماره یکم

ندا سانیچ

“خانه‌هایی که دیوار‌هایش سه ذرع یا پنج ذرع ارتفاع دارد و تمام منفذ این خانه‌ها منحصر به یک در است که آن‌هم توسط دربان محفوظ است. در زیر یک زنجیر اسارت و یک فشار غیرقابل محکومیت، [زنان ایرانی] اغلب سر و دست‌شکسته، بعضی با رنگ زرد پریده، برخی گرسنه و برهنه، قسمی در تمام شبانه‌روز، منتظر و گریه‌کننده.”

این تصویری است که تاج السلطنه، دختر ناصرالدین شاه از زندگی زنان آن دوره ترسیم می‌کند. او که فکر می‌کرد بهتر از پدر و برادرانش حکومت‌داری می‌داند، آرزو داشت روزی از پشت پرده حرم بیرون آید، وزیر و وکیل شود و در دنیای مردانه حرفش را بزند.

بعد از یک قرن، بسیاری از رویاهای تاج السلطنه محقق شده است. این آروز‌ها، همچنان آرزو می‌ماند اگر زنان و مردان بسیاری برای به دست آوردنش عمر و جان فدا نمی‌کردند.

این مجموعه نگاهی است به زندگی ۱۰ زن نامدار از میان زنان قاجار تا انقلاب که از جامعه خود جلو‌تر بودند، یا نگاه به زنان و نقش آنان را در جامعه تغییر دادند.

قره‌العین

طرحی بر اساس چهره طاهره

فاطمه زرین‌تاج برغانی قزوینی مشهور به طاهره و قره‌العین٬ شاعر و عالم مذهبی، سال ۱۲۳۱ خورشیدی در ایران اعدام شد. گفته می‌شود او اولین زنی است که به جرم افساد فی‌الارض در ایران اعدام شده است. ادامه‌ی خواندن→

شماره‌های قبل

شماره‌ی ۱۱