ادامه‌ی خواندن→

به نظر من یکی از کسانی که نوع طنز دهخدا را در چرند پرند به درستی  به کار برد ایرج پزشکزاد بود که با نام الف پ آشنا هجویه‌های خود را به نام” آسمون ریسمون ” نیم قرن پیش در مجله‌ی فردوسی‌ی آن روز به چاپ  می‌رساند. اگر دهخدا به دلیل تغییر روزگار پس از مشروطیت دست از نوشتن  چرند پرند برداشت و به دوستی که چرایی آن را پرسیده بود گفت: شما شور و حال آن دوران را به من بدهید تا چرند پرند تحول‌تان دهم ولی کار پزشکزاد با پیچیدن به پر و پای دولتمردان شاید آنقدر موثر نبود که به دادایی‌های روشنفکران از نوع شاملو که اگر شاعر بزرگی بود، مترجمی توانمند و به هنرهای دیگری هم آراسته، ای کاش در دوکار قدم نمی‌گذاشت: یکی قضاوت و پرداختن در کار شاعران بزرگ کلاسیک ایران از قبیل فردوسی و حافظ، و دیگر در نقدهای کم‌نمکش. اما طنز و دلنشین آخری‌ی  پزشکزاد که او را با  برادر حاتم طایی مقایسه کرده بود با بهترین‌های دهخدا پهلو می‌زد. یک بار او سر به سر عبدالرحمان فرامرزی و سر مقاله‌اش گذاشته بود که نوشته بود سفیران ایران به زبان محل انجام ماموریت خود آشنا نیستند و تعریف  کرده بود در سفرش به پاریس یک بار سفیر ایران در فرانسه از او برای صرف شام یا نهار دعوت کرده و پرسیده بود استاد هوس چه غذایی را کرده‌اند و استاد فرامرزی پاسخ داده بود: اگر در فرانسه کله پاچه پیدا می‌شد عالی بود. سفیر گفته الساعه با هم به قصابی می‌رویم و استاد خواهند دید که بهترین کله پاچه در همین پاریس یافت می‌شود. با هم به قصابی می‌روند و در آنجا فرامرزی متوجه می‌شود که سفیر به جای استفاده از کلمات کله سر خود، و به جای پاچه از عضو مشابه خود همراه با موزیک متن بع بع استفاده می‌کند. فردای آن روز در نشست گروه آسمون ریسمون یکی از اعضا با گله و ناراحتی می‌گوید: حالا این بنده‌ی خدا سفیر خواسته یک محبتی بکند، ببین چه‌گونه آبروی بنده‌ی خدا را برده‌اند. باز جای شکرش باقی‌ست که استاد هوس دنبلان نکرده بود وگرنه  حیثیت مملکت به باد رفته بود. ادامه‌ی خواندن→

شماره‌ی هجدهم

ادامه‌ی خواندن→

شماره ۲۲

به یاد جلیل شهناز (۱۳۹۲-۱۳۰۰)

محسن شهرنازدار

از:نشریه انسان‌شناسی و فرهنگ

احوالات خصوصی که عمومأ در باره‌ی علامه‌ی گرامی علی‌اکبر دهخداست

را از دفتر هنر ویژه‌نامه‌ی این بزرگوار برایتان نقل می‌کنیم.          …….……………………………………………….نامه‌ی حبیب

حرف‌های شاعر برای این کار

شعر- نامه‌ی ۴۴
این شعر-نامه را چندین بار خواستم اجرا کنم، که موفق نشدم. هنگام اجرا بُغضی با من بود، که مجبور می‌شدم استودیو را ترک کنم.
حالا پس از گذشت زمان که آن را دوباره اجرا کردم، احساس می‌کنم سبک شده‌ام. و یک حس خوبی با من است.

به مادر سلام برسان. بگو نگرانِ من نباشد. من خوبم. کمی به فکرِ خودش باشد. به دیگران کمتر فکر کند. می‌دانم که این حرف‌ها او را مجاب نمی‌کند. مادر است، مجنون نباشی، نمی‌توانی درک‌اش کنی.

سپاس از زهره جان خالقی بخاطر این هدیه‌ی زیبا

برای گرامی‌داشت نقش بانوان در ارتقاء دانش و آگاهی‌ی حقوق مردم ایران به‌طور اعم و زنان محروم به‌طور اخص، مطلبی را که خانم ندا سانیچ در مورد ده زن نقش‌آفرین در بی‌بی‌سی فارسی نوشته‌اند را از این شماره‌ و در ده نوبت مختلف نقل می‌کنیم.

…………………………………………………………………………………………..   نامه‌ی حبیب

شماره سوم

ندا سانیچ

شاعران این شماره: سپیده مختاری، منوچهر برومند، منصور خورشیدی، هوشنگ رئوف، مهران سیدی، حبیب شوکتی
_____________________

یک شعر از سپیده مختاری

…………………………………...از : صورت‌کتاب شاعر

می‌خواستم برای کــــسی باشم هر چنــــد او برای زنــی باشــد
شب باشد وشراب و همـآغوشی شیــــطانی سر و بدنــی باشد

رفتم به سمت حادثه…تنــــها نه او آمــــد از همان شــب و فردا نه
من هیچوقت سهم زنی را…..نه می‌خواستم نشـد…شدنی باشد

ازمن سوال کردچه می‌نوشی؟ از من بعــــید بود هم‌آغوشی!
رفتیم سمت خـــــلوت خاموشی ترســـید کارمان علــنی باشد

با هر دلـــــیل کوچــک پوشــــالی گیــــلاس ها شدند پر و خالـــــــی
یک زن در عنفوان میان‌ســـــــالی بایــــــد کــــــنار آمــــدنی باشـــد

هرلحظه مستی‌ام فوران می‌شد از بوســـه‌های من نگران می‌شد
وقتی به سمت خانه دوان می‌شد میخواســــتم لبش دهنی باشد

آنشــب رسانده بود به ما … ما را هـــی طــــول داد ساعـــت دنیا را
من فکـــــر کردم آن زن تنــــــها را بایـــــد مگر چــــگونه زنـی باشد؟؟؟

ادامه‌ی خواندن→

هفده مرگ تاریخ معاصر ایران به روایت عکسهای آزاده اخلاقی

«به روایت یک شاهد عینی» مجموعه‌ی عکسی است از صحنه‌های بازسازی‌شده مربوط به مرگ‌های تراژیک تاریخ معاصر ایران. از اعدام جهانگیرخان صوراسرافیل و واقعه‌ی ۱۶ آذر گرفته تا صحنه‌ی تصادف فروغ فرخزاد و مرگ علی شریعتی. آزاده اخلاقی،

آزاده اخلاقی، ایده‌پرداز و کارگردانِ این مجموعه‌ی ۱۷ عکسی می‌گوید: «امروز آرمان‌گرایی سوژه‌ی تمسخر خیلی‌ها شده است، مردم کسانی را که اهداف بلند و دور از دسترس دارند دست می‌اندازند. برای من ولی کسانی که می‌جنگند و برای آرمانی جانشان را فدا می‌کنند بسیار محترمند. هدفم زنده کردن یاد کسانی بود که ستایش می‌کنم.» ادامه‌ی خواندن→

شماره‌های قبل

آخرین آهنگ هنرمند گرامی‌ی گیلانی خانم شیلا نهرور به سه زبان فارسی گیلکی و روسی

شماره‌ی ۱۳