ادامه‌ی خواندن→

این که دیگر مسلم شده فضاپیمای وُیجر ١ وارد فضای میان ستاره‌ها شده و مدت مدیدی‌ست منظومه‌ی شمسی را ترک کرده مورد نظر این یادداشت نیست. چرا که این نویسنده آن چه از نجوم می‌داند از کتاب‌هایی چون التفهیم
بیرونی و تنکلوشا و آن هم به قصد یافتن اصطلاحات نجومی‌ی به کار رفته در ادبیات از نوع کمر جوزا، زهره‌ی چنگی و مریخ سلحشور بوده است. اما آن چه در این خبر مرا به نوشتن برانگیخت پیام‌هایی بوده است که مهندسان فلکی که اهل نجوم باشند به صورت دیسک در این سفینه تعبیه کرده بوده‌اند که اگر در فضای لایتناهی به دست موجودی افتاد بداند که این حرف‎های قشنگ از مردمان سیاره‌ای بوده است که با قوی‌ترین تلسکوب‎های احتمالی‌ی آن‌ها به سر سوزنی هم قابل دیدن نیست . ادامه‌ی خواندن→

شماره‌ی بیست و ششم

شماره‎ بیست و دوم

ادامه‌ی خواندن→

شاعران این شماره: نسرین خواجه، راضیه شیرانی، هوشنگ رئوف، حبیب شوکتی، عمران صلاحی
_____________________

یک شعر: از نسرین خواجه

…………………………………………از:سایت شعرنو

“پلاک درخت”

پلاک درخت

افتاده بود

و هویت‎اش را

گم کرد

هنگامی‌که

لخت وعور

تبر را برای

تجاوز به او

آماده می‎کردند.

ادامه‌ی خواندن→

نصرت رحمانی

هدیه

ودیعه‎ای‎ست سکوت

گزیده‎ی خاموشان

سخاوتی‎ست سرشک‎ات

دمی که می‌خندی

چو پلک می‌بندی

حدیث گم شدن راه‌های آزادی‎ست،

تمام تهمت من را به خویش می‌بندی

تو عِطر بوسه‎ی فقری، به دست‌های مناعت

احوالات خصوصی که عمومأ در باره‌ی علامه‌ی گرامی علی‌اکبر دهخداست

را از دفتر هنر ویژه‌نامه‌ی این بزرگوار برایتان نقل می‌کنیم. ……………………………………………………..نامه‌ی حبیب

زبیده حسینی                         منصور خورشیدی

نویسنده : منصور خورشیدی

مدادها شب را افقی می‌کشند   

ناشر هنر رسانه اردیبهشت – 1391    

نگاهی به افق شعر این مجموعه در سه فصل :

فصل نخست : مداد ها که تو می‎شوند ( آخرین اتفاق تا جنین جنون )

فصل دوم : تکه‌های شب را جمع کن ( انگشت آبی تا تولد )

فصل سوم : پازل تنهایی‌ام را سپید بچین ( دلم را از پیراهن تو بیرون تا به علامتی / که تسلیم )

 بگذار

آخرین اتفاقی باشم

که از شانه‌های دیوار

فرو می‌ریزد

فرو ریختن برای خلق اتفاق. آن هم به استعاره از شانه‌ی دیوار . در بر دارنده‌ی حادثه‌ای در حال وقوع است . بی‌بهانه ، خالی اما تلخ!

و شاعری که می‌خواهد دختر همه‌ی رود های جهان باشد. باید در حرکت‌های مستمر خود از تمام در یاها غبور و در جایی ریشه‌های خود را مستقر کند.

ریشه‌ام

بر جغرافیای تنت

بالی برای پریدن می‌خواهد و در “فکر سایه‌ی دوری / که نزدیک می‌شود . “

و برای ایجاد رابطه با جهان اطراف خود نیاز به پنجره دارد. دیدن عابران در گذر و تماشای پرنده‌هایی که آن سوی این نگاه در پرواز هستند! و در سکوت مطول شاعر او ج می‌گیرند .

پنجره‌ای / که بودن را

رو به حصارهای بزرگ جهان

اثبات می‌کند. ادامه‌ی خواندن→

معرفی مجموعه شعر «جعبه سياه» عبدالصابر كاكايی/ نشر نيماژ/ ۱۳۹۲

از: اکبر اکسیر

در روستاي بزرگ تهران (شما بگوييد تهران بزرگ!) شاعران جوانی زندگی می‎كنند كه با تمام مدنيت و پرنسيپ و پز و اسم و رسم هنوز روستايی مانده‌اند و در بدويت سيّال شعر غوطه‌ورند. با آنكه شلوار لی می‌پوشند و كفش آديداس و ادكلن بيژن می‌زنند. ژل موی سر و آرايش هندسی سبيل و ريش نازك‌كاری هذلولی و عينك گرد صادق هدايت می‎گذارند و كلاه كپی چه‌گوارايی؛ امّا چوپان چارق به پای چوخاپوش، برّه‌های معصومِ شعرِ معصومِ امروزند و بدون آنكه بدانند، مثل شاعران پسوندی با دل روستايی خود شعر می‎گويند و دل می‎برند. اين‎ها حتی در شب‌های شعر روشنفكری محافل ادبی فرهنگسراها وقتي پای تريبون و پشت ميكروفون می‎روند، ته لهجه‎ی نجيب خود را به رخ حضّار می‎كشند و همين صداقت خانمان‎سوز، شعر ساده‎ی آن‎ها را به ضيافت دل‎ها می‎برد و هوش از سر كه‎تر و مه‎تر می‌ستاند.

ادامه‌ی خواندن→

نوشته‌ی: هادی خرسندی

دریغا که هیچکدام از این لینک‎ها که حروف لاتین‎شان مثل تابلوی نئون لای سطور فارسی می‎درخشد و چشم را می‌گیرد، خنثی کننده‎ی یک پاراگراف از کتاب «سوداگری با تاریخ» نیست.

جناب آقای میرفطروس! پس از انتشار آنچه در رابطه با خانم امیرشاهی نوشته بودید و ایشان را به صفت «طناز» مفتخر کرده بودید، دیدم در سایت خودتان به ترجمه پرداخته‎اید که: «طناز(یعنی طنزپرداز)»

پرسش من این است که اگر شما درباره آقای ایرج پزشکزاد، طنزپرداز بزرگ معاصر هم چیزی می‌نوشتید، در یک مقاله‌ی   کوتاه هشت بار ایشان را «نویسنده طناز، نویسندۀ طنازم و نویسندۀ طناز ما» می‎خواندید؟ حتی در تیتر مقاله؟

پرسش ساده‎ای‎ست آقای میرفطروس. گمان نمی‎کنم چنین می‎کردید؟ بله؟ یا نه؟ جوابش یک کلمه است آقای میرفطروس.

خودمانیم آقای میرفطروس! چون طرف مقابل شما یک خانم بود اینطوری نوشتید، نه؟ صادق باشید! آقای میرفطروس! با توجه به معنای مشخص و متداولی که کلمۀ طناز در زبان ما دارد، در شأن شما بود (؟) که نویسنده‌ی گرانقدری چون خانم امیرشاهی را طناز لقب دهید؟ بود؟ لازم بود؟ در شأن شما بود؟ لابد بود. اما گمان می‌کنم اگر مرحوم شعبان جعفری تان هم به جای شما می‎بود، حرمت یک خانم را در حد بیسوادی خودش نگه می‎داشت آقای میرفطروس. ادامه‌ی خواندن→

به روایت عکس‎های آزاده اخلاقی

آزاده اخلاقی، ایده‌پرداز و کارگردانِ این مجموعه‌ی ۱۷ عکسی می‌گوید: «امروز آرمان‌گرایی سوژه‌ی تمسخر خیلی‌ها شده است، مردم کسانی را که اهداف بلند و دور از دسترس دارند دست می‌اندازند. برای من ولی کسانی که می‌جنگند و برای آرمانی جانشان را فدا می‌کنند بسیار محترمند. هدفم زنده کردن یاد کسانی بود که ستایش می‌کنم.»

«به روایت یک شاهد عینی» یکی از عظیم‌ترین پروژه‌های عکاسی‌ای است که در چند سال گذشته در ایران انجام شده است: پروژه‌ی سه‌ساله‌ ای که شامل تحقیق فراوان هم بوده، ثبت هفده فریم است که اجرای بسیار خوب و دقیق و پُر از جزئیاتی هم دارند. در اجرای این عکس‌ها گروه بزرگی به خانم اخلاقی یاری رسانده‌اند؛ از جمله ساسان توکلی‌فارسانی (عکاس و مجری جلوه‌های بصری) و ژیلا مهرجویی (طراح صحنه و لباس). ادامه‌ی خواندن→

مهرانگیز دولتشاهی

برای گرامی‌داشت نقش بانوان در ارتقاء دانش و آگاهی‌ی حقوق مردم ایران به‌طور اعم و زنان محروم به‌طور اخص، مطلبی را که خانم ندا سانیچ در مورد ده زن نقش‌آفرین در بی‌بی‌سی فارسی نوشته‌اند را در شماره‌‌‌های پیاپی ‌و درده نوبت مختلف نقل می‌کنیم.

………………………………………………………………………………………….. نامه‌ی حبیب

شماره هفتم

ندا سانیچ

شماره‌ی هجدهم