شماره‌ی ۳۱

ادامه‌ی خواندن→

بخش یکم
کلمه‎ی ” توارد ” در لغت به معنی‌ی با هم فرود آمدن به جایی‌ست ولی در ادبیات به مضمونی اطلاق می‌شود که دو نفر بی‌آن‌که از هم خبر داشته باشند در مکان و زمان مختلف به کار برده باشند. در جریان گم شدن هواپیمای مالزیایی اعلام شد که در بین معدود مسافران اروپایی دو نفر از اتریش و ایتالیا نیز سرنشین آن هواپیما بوده‌اند. اما بعدا مسافر اتریشی از کشور خود و ایتالیایی از تایلند اطلاع دادند که آن‌ها زنده‌اند و گذرنامه‌های‌شان قبلا در بانکوک به سرقت رفته بوده است. این که بر خریداران جوان ایرانی‌ی آن پاسپورت‌های جعلی و بقیه‌ی مسافران چه رفته است تا این لحظه نمی‌دانیم و تنها می‌توان درباره‌ی آن دو نفر خودی گفت: طالع بی شفقت بین که درین کار چه کرد. اما آن چه مرا به نوشتن این یادداشت ترغیب کرد قرابت دو واقعه است که درفاصله‌ی کوتاهی از نیمه‌ی اول دهه‌ی شوم شصت برای داروخانه‌ای اتفاق افتاد که من هم از بد حادثه آن جا به پناه آمده بودم. ادامه‌ی خواندن→

ادامه‌ی خواندن→

شماره‌ی ۳۹

واژگان نوروزی

شاعران این شماره اکبر اکسیر، منصور خورشیدی، حبیب شوکتی، مجید نفیسی
___________________

 
یک شعر از: اکبر اکسیر

هورا

…………………………………….

سال، نو می‌شود

شاعران اسم عوض می‌كنند

عليه شعر خود می‌شورند

به كوچه می‌روند ادامه‌ی خواندن→

( فصل پنجم ) ناشر تخصصی شعر ، منتشر کرده است:

شاعر : منصور خورشیدی

موضوع :اجتماعی
تعداد صفحه :۱۴۴
سال نشر :۹۲
نوبت چاپ :۱
قیمت :۷۰۰۰۰ ریال

—————————–

” آبیِ ناگهان
تکانم می‌دهد
دهان روز ، هنوز
بی طلوع تو بسته مانده است
از چه رو می‌ریزد
در من
این آبیِ از پس ِابرها ”
آبیِ ناگهان ، سال‌ها با من است . منظر جدیدی در بستر شعر . خلق یک موقعیت تازه از زبان ، پوست‌اندازی در میان واژه‌ها. که هوش تازه را در جستجوی کشف زبان در مکانیزم خیال تا امروز با خود آورده‌ است. ادامه‌ی خواندن→

………………….علیشاه مولوی 

علیشاه مولوی گَرسَنگی در ۲۲ دی ماه ۱۳۳۱ در مینکوه آغاجاری خوزستان و در یک خانواده‌ی کارگری با منشا روستایی متولد شد، مولوی در سال ۱۳۴۵ با جریان‌های سیاسی و سیاست آشنا شد و دو سال بعد همزمان با تحصیل در رشته‌ی ادبیات فارسی به صورت جدی به فعالیت‌های سیاسی و هنری مانند تاتر، سینما و فعالیت‌های ورزشی پرداخت.

علیشاه مولوی در سال ۱۳۵۱ به منظور پیوستن به طبقه‌ی کارگر و حضوری حرفه‌ای عرصه‌ی سیاسی رفتن به دانشگاه را وقت تلف کردن و فعالیت‌هایی مثل تاتر و سینما را کاری روشنفکرانه و غیر انقلابی ارزیابی کرد و از همان زمان مسیر زندگی‌اش کاملاً تغییر کرد. ادامه‌ی خواندن→

برای گرامی‌داشت روز جهانی‌ی زن متن زیر را از صورت‌کتاب خورشید خانم برای‌تان نقل می‌کنیم.

به چشمان یک زن بنگر
تا امید را بیاموزی
که چگونه یک دهه
بعد از انکه در محاصره پدر و برادر
خطابه اطاعت را از بر میخواند
باز هم به پا میخزد و از پنجره کوچک خانه یی تاریک
خواب یک باغچه گل های رنگارنگ را در پلک هایش
زنده نگه میدارد

صبح، دورِ درختِ سیبِ کوچکِ حیات مان که تازه شکوفه داده است قدم می زدم. شکوفه های تازه مرا به وجد می آورد، به دنبال ایده ای برای نوشتن متنی درباره قدردانی از زنان شهیر ایرانی بودم به نظرم آمد که نوشته ام را با سخن فمنیستی «پوراندخت» (۱) شاهنشاه ساسانی شروع کنم: “پادشاه چه زن باشد چه مرد باید سرزمینش را نگاه دارد و با عدل و انصاف رفتار کند”. و در ادامه از «سردار بی بی مریم بختیاری» (۲) که خانه اش را مأمن و پناهگاه آزادیخواهان عصر مشروطه قرار داده بود سخن بگویم. با خودم فکر می کردم که باید در متنم شعری از «رابعه قزداری» (۳) به عنوان مادر شعر پارسی بیاورم و در بین قلیل اشعار بازمانده از وی این شعر را انتخاب کردم: “تا بدانی درد عشق و داغ هجر و غم کشی / چون بهجر اندر بپیچی پس بدانی قدر من”. و بعد، از اولین رمان نویس زن ایرانی یعنی «سیمین دانشور» سخن بگویم که با بچه دار نشدنش جلال را به سنگی بر گور پدرش تبدیل کرد. (۴) ادامه‌ی خواندن→

به روایت عکس‎های آزاده اخلاقی

شماره‌ی ۳۰