ادامه‌ی خواندن→

روزختم غلامرضا تختی محبوب مردم که در مسجد گیاهی تجریش برگزار می‌شد در کنار یکی از عظیم‌ترین اجتماع آن روزها رکورد حضور گوش شکسته‌های کشور نیز زیر یک سقف و گردابر پل تجریش شکسته شد. هنوز همه گیج و آشفته بودند که به راستی چه بر سر کشتی گیر جوانمردی آمده که بیش از آن که قهرمان کشتی‎ی جهان باشد پهلوان ملت ایران بود. هیچ کس از یاد نبرده بود که وقتی ترک‌ها با نفوذ زیاد خود آن گونه ناجوانمردانه در المپیک تلخ رم طلای تختی را دو دستی به عصمت آتلی تقدیم کردند تنها کسی که اعتراضی نکرد خود تختی بود که با نجابت روی سکوی دوم ایستاد و به احترام سرود ترکیه سکوت کرد. اما حالت تأسف را کاملا می‌شد در نحوه‌ی نگاه آناتولی آلبول روس رقیب اصلی و شکست خورده از تختی مشاهده کرد که به حالت افسوس از روی سکوی مقام سوم سرش را به سوی تختی کج کرده بود و انگار می‌گفت:
اعتراضی نداری؟
هنوز آن عکس را که کیهان وزشی بیش از نیم قرن پیش چاپ کرده بود جلوی چشم دارم. نوجوانی بودم که عصرها به برادرم در مغازه‌اش کمک می‌کردم ولی آن روز حواسم فقط به رادیو بود که نتیجه‌ی کشتی فینال را اعلام کند, ولی این تنها باری بود که این خبر باور نکردنی تا روز بعد اعلام نشد و از همان‌جا معلوم بود اتفاق بدی افتاده است. با این همه استقبالی که مردم دربازگشت تختی در فرودگاه از او نشان دادند معلوم کرد که آن‌ها به استقبال پهلوان محبوب خود رفته بودند و نه یک نایب قهرمان مظلوم المپیک. شاید کسانی هنوز به یاد داشته باشند آن روز را که در مجلس ختم تختی در مسجدی که در سیصد متری کاخ سعد آباد قرار داشت, پس از قرآن خواندن‌های معمول بالاخره یک آخوند قزمیت بد ادا با عبا و عمامه‌ی سیاه همراه با صلوات‌های حاضران از راه رسید. از منبر بالا رفت و پس از خواندن بخشی از سوره‌ی الرحمن بدون
هیچ حرف اضافه‌ای گفت:
– می‌دانید تختی را کی کشت؟
یک مرتبه سکوتی عجیب برقرار شد. آخوند شیادانه مکث بلندی برای تاثیر بیشتر حرف بعدی‌ی خود کرد و وقتی انتظار حاضران را از سکوت آن‌ها دانست گفت:
– تختی را مردم کشتند, شماها کشتید! ادامه‌ی خواندن→

ادامه‌ی خواندن→

شاعران این شماره ناهید عرجونی، منصور خورشیدی، هوشنگ رئوف، حبیب شوکتی، رضا مقصدی، غلامحسین نصیری‌پور
___________________

 
یک شعر از: ناهید عرجونی

یک تار از موهایم را بردار
با خودت ببر
به هر شهر که می‌رسی
دری باز می‌شود به رویت
با هر که دست بدهی
گرم می‌شوند دست‌هایم
هر زنی که عاشقت بشود
گونه‌های من گل می‌اندازد
ومنتشر می‌شوم
توی تمام ایستگاه‌های جهان
ادامه‌ی خواندن→

اسفند ماه سفر دو بزرگ ادبیات و فرهنگ این مرز و بوم ستمدیده است مردانی که هیچ‌گاه مردم را از یاد نبردند و با قلم‌شان با دیکتاتوری حاکم مبارزه کردند و جز راستی و درستی از خود جا ننهادند.

به‌پاس گرامی‌داشت این دو عزیز مقاله زیر نوشته‌ی ایرج افشار . در مورد علامه علی‌اکبر دهخدا را برای‌تان می‌آوریم.

به دلیل طولانی بودن این نوشته آن‌را در چند شماره منعکس می‌کنیم.                                     رسانه

شماره‌ی سوم

ادامه‌ی خواندن→

در جستجوی پدر

https://www.youtube.com/watch?v=Wz0T4SiLypI

نوشته‌ی زیر که درنشریه کلک شماره ۵ ماه مرداد سال ۱۳۸۶آمده است را در تورق مجلات در سایت پایگاه تخصصی‌ی نور دیدم. این مطلب نگاه بسیار تخصصی‌ی شاعر ومنفقد عزیزغلامحسین نصیری‌پور است بر مجموعه‌ی اشعاربین سال‌های ۱۳۳۷ تا ۱۳۶۷ شاعر گرامی کاظم سادات اشکوری که با وجود گذشت سال‌ها هنوز خواندنی‌ست. به علت کمی طولانی بودن این نقد را در دو شماره برای‌تان می‌آوریم.

 
………..کاظم-سادات-اشکوری…………………..علامسین-نصیری‌پور

ادامه‌ی خواندن→

گفتگو: با منصور خورشیدی

توسط: احمد بیرانوند

نقل از: روزنامه‌ی آرمان

فروردین ماه پرواز نازنین نظام‌شهیدی شاعر سه‌شنبه‌هاست. به‌یاد عزیزش نوشته و شعر زیرا از شاعر گرامی آزیتا قهرمان که برای او گفته است را برای خوانندگان گرامی می‌آوریم

نقل از: صورت‌کتاب نازنین نظام‌شهیدی

……………نازنین نظام‌شهیدی…………………….. آزیتا قهرمان

به یاد “نازنین نظام شهیدی ” دوستی که در شاعری بسیار بود
دیروز سالروز رفتن تو بود . ۹ سال گذشت . درتمام این سال‌ها در دفترهای پنهان و ناتمام از گفت‌وگوهای‌مان ازسفرها از ش‌ ها و عصرها؛ خط‌ها و خاطراتی؛ شعرهایی به یادگار نوشتم از فصل وشهر و خیایان از شیطنت‌ها … از کتاب‌هایی که می‌خواندی؛ مدل نیم چکمه‌ای که دوست داشتی؛ تکیه کلام‌های‎ات؛ مدل راه رفتن وایستادنت؛ شکل انگشت‌هایت روی جلد یک کتاب قدیمی؛ از اندوهی که در شوخی‌های‌ات موج می‌زد. هنوز شعرهایت را که می‌خوانم به یادم هست پشت هرسطر یا جمله چه اندوهی یا چه ماجرایی بود. این را چرا و کجا سرودی. اول بار چه وقت و برای کدام دوست خواندی؟ ادامه‌ی خواندن→

شماره ۳۲