پرواز رضا قلاجوردی

متن زیر برگزیده‌ی نوشته مهدی خطیبی‌ست که در مرگ رضا قلاجوردی در خاکسپاری وی قرائت شد.

آقای رضا قلاجوری متخلص به فراز در بیست‌وششم دی‌ماه ۱۳۲۴ در تهران متولد شد. پانزده‌شانزده‌ساله بود که به شعر روی آورد و به قول خودش «زمزمه‌هایی» داشت. سال ۱۳۴۴ سال آغاز جدی او در عرصۀ شعر بود. در همین ایام پایش به برنامۀ جوانان رادیو نیز باز شد و در مقام «گوینده» به فعالیت پرداخت. نخستین متنی که دکلمه کرد، شعری از «حمید مصدق» بود.

تو به من خندیدی
و نمی‌دانستی
من به چه دلهره از باغچۀ همسایه
سیب را دزدیدم.

او گذشته از گویندگی به نویسندگی در رادیو نیز پرداخت. پس از دریافت مدرک «علوم اداری» به «سربازی» فراخوانده شد.
سربازی او سپاهی‌گری (سپاه ترویج و آبادانی) در شهر بوشهر بود. سپس به تهران بازگشت و مدتی در یکی از دبیرستان‌های تهران به تدریس ادبیات پرداخت. سپس در وزارت دارایی استخدام و برای مدتی به ادارۀ دارایی اهواز منتقل شد. صبح‌ها را در آن اداره می‌گذراند و عصرها را در رادیو به کار نویسندگی و گویندگی مشغول بود.
نخستین شعر او در سال ۱۳۴۸ در مجلۀ فردوسی منتشر شد.
و از همین ایام همکاری مستمرش با نشریات آغاز شد. «فردوسی»، «نگین»، «روشنفکر»، «خوشه»، «تهران مصور»… و حتی شعرهایش در کتاب شب‌های شعر خوشه نیز انتشار یافت.
قلاجوری در همان سال‌ها در عرصۀ دیگری نیز قلم زد و چند اثری را منتشر کرد. «بی‌تو بودن‌ها» یادداشت‌های لامارتین‌وار او‌ به نثر است، اما درونۀ آنها شبیه شعرهای اوست؛ نثری تغزل‌آمیز که سطرهای شورانگیز عاشقانه‌ای در آن به چشم می‌خورد.
نخستین قطعۀ «در بی‌تو بودن‌ها» در مجلۀ فردوسی ۱۳۴۸ منتشر شد و انتشار آن تا ۱۳۵۸ ادامه یافت.

در کارنامۀ قلاجوری چند «نوول» هم دیده می‌شود که یکی از آنها «فراز جادۀ دهکده» است. حدیث‌نفسی گره‌خورده با اندیشه‌های اگزیستانسیالیستی چون نفرت، بیزاری، تنهایی و برخی رگه‌های ناتورالیستی چون جبر طبیعی زیست که سایۀ نوشته‌های «هدایت» و «چوبک» را در آن می‌توان دید. قلاجوری سال‌ها با مطبوعات کشور همکاری داشت، اما تا چند سال پیش کتاب مستقلی منتشر نکرده است. در صفحۀ «صد چهره، صد شاعرِ» یکی از نشریات قدیمی، از قول او نقل شده است که می‌خواهد مجموعه‌شعری را با نام «در خواب‌های خاطره» منتشر کند، اما این فرصت دست نداد.