واژگان خانگی

شاعران این شماره:
آسیه امینی، منصور اوجی، حبیب شوکتی، گروس عبدالملکیان، غزاله علیزاده و آرزو نوری

 

یک شعر از: آسیه امینی

«اقبال» 

يك لرزش كوچك دست،

خطاى ديد،

يك اشتباه

از سر مكث يا ترديد

پوتين‌هاى پشت در خوشحالند.

دم گلوله‌اى كه خطا رفت، گرم!

یک شعر از: منصور اوجی

کجاست بام بلندی
و نردبان بلندی
که پر شود و بماند بلند بر سر دنیا
و بر شوی، و بمانی بر آن و نعره برآری
هوای باغ نکردیم و دور باغ گذشت.

یک شعر از: حبیب شوکتی

 
مادرم هنوز نگران جوانکی‌ست

که به‌یاد خزر

صبحانه‌اش را

با ماهیان آب‌های دوردست

تقسیم می‌کند

یک شعر از: گروس عبدالملکیان

 درختی میوه هایش را خورده است

درختی سایه اش را خاک می کند 

درختی آن قدر خسته است

که خود را قطع کرده

تا بر کنده اش بنشیند 

یک شعر از: غزاله علیزاده

چقدر کلید در قفل بچرخانم و قدم بگذارم
به خانه‌ی تاریک ،
من غلام خانه‌های روشنم  

یک شعر از: آرزو نوری

بهار بی‌تو
بهار نیست
هفت‌سین واژگونه‌ای است
که سین‌های آن
مثل دندان‌های مرده
بیرون زده است
بهار بی تو
سرآغاز ناچاری است
سال کبیسه‌ای
که از کوچه می‌گذرد
و نمی‌داند
چگونه به پایان برسد