——
ماه
بر ایوان شب
ایستاده بود و
نسیم
بر ماهوت تاج خروسها
اسب
بالهای وحشیاش را
به آواز نقرهای ستارهها سپرد
شاهزاده
پشت اتاق شعر
ثانیههای زایش را میشمرد.
تصویر چهکس
از آنسوی مملکت آبیی شب
در جام دلهره افتاد
که رنگ ماه پرید
و زنبقها
سرود لاجوردیی خود را
در دل پنهان میکردند؟
شاهزاده بر ایوان شب پرسه میزد
در انتظار شعر شیریی سحر!
آذر ۶۹