یادآوری‌ی محمدعلی بهمنی از غلامرضا نصرالهی

متاسفانه برخی هنرمندان و شاعران زمانه ی ما از استعداد و توان هنری و ادبی خود به مثابه امکانی برای کسب شهرت و ثروت استفاده می کنند غافل از اینکه این استعداد باید در مدار بالاتری به کار گرفته شود و فدای امیال شخصی و گذرا نشود.

من مطمئن هستم اگر استاد بهمنی از حکومت دوری می کرد ، با آن انرژی و دانش و استعداد می توانست نیازهای مادی خود را تامین کند و نیازی به داور شدن در فلان جشنواره و حضور و اجرای فلان سیاست در اداره سانسور یا حضور در فلان مراسم حکومتی نداشت. می توانست در جلسه شعر خوانی شاعران درباری نرود و می توانست علیه مردم معترض سال ۸۸ شعر نگوید. و واقعا حیف بود که او اعتبار و شهرتی که قبل و بعد از انقلاب به دست آورده بود در دو دهه ی اخیر به حراج گذاشت . دریغ …شعرهایش را دوست داشتیم. با ترانه هایش خاطره داشتیم و مرگش تاسف انگیز بود اما در کارنامه اش ای کاش این لکه های سیاه وجود نداشت.

و این باید درس عبرتی باشد برای همه هنرمندان و نویسندگان و شاعران که آنچه باقی است هنر و فرهنگ است. سیاست گذراست. پوچ است . نابود کننده استعداد و اعتبار و آبروی هنر است. حیف است شاعر یا هنرمند خود را فدای اهداف پوچ سیاستمداران کند.