از: شهرام گراوندی
میراث سینه به سینه قوم را سرود و رفت!
هوشنگ پالنگی
شهرام گراوندی
هوشنگ چالنگی زاده‌ی ۲۹ مردادماه ۱۳۲۰ روستای لاکم از توابع باغملک و بزرگ شده‌ی مسجدسلیمان است. مرتبه‌ی تخست؛ با مجله و کتاب طلایی “خوشه” به همت احمد شاملو به دنیای شعر معرفی شد. برادر ِ دیگر هوشنگ، جمشید چالنگی است که متولد ۱۳۲۷ است و همکار احمد شاملو در همین مجله‌ی خوشه در دهه‌ی ۴۰ که این همکاری و مداومت ادامه یافت تا پس از انقلاب با هفته نامه‌ی “کتاب جمعه “. جمشید، شعر و شاعری را وانهاد و یک سره به کار روزنامه‌نگاری و خبرنگاری پرداخت که یک نمونه‌اش حضور ۲۰ ساله‌ی وی در قاهره است. هوشنگ اما، به جرات می‌توان گفت جدی‌ترین شاعر خوزستانی است. عمیق، فکور، منزوی، و فاقد عطش دیده شدن!.
او از بانیان شعر حجم و شعر دیگر بود. همراه با یداله رویایی و بیژن الهی و داوود رمزی و هوشنگ بادیه نشین و محمود شجاعی و پرویز اسلامپور و که و که و که. جریان و بنیانی که شعر نو و سپید را به سمت و سوی دیگری رهنمون ساخت.
______________________________________________
