لس‌انجلس بی‌ستاره

فرهنگ فرهی

مرگ چنین خواجه نه کاریست خُرد…
استاد فرهنگ فرهی به سفری ابدی رفت

روزنامه نگاری را ۶۸ سال پیش، با انتشار«روزنه» و با همکاری احمد شاملو آغاز کرد
قلم را در غربت هرگز به زمین نگذاشت

به گزارش پایگاه خبری امروز نما ـ امیر فرهنگ فرهی (روزنامه نگار) در گذشت. استاد فرهی در بیمارستانی در لس آنجلس، در غروب روز دوشنبه (۱ مهر / ۲۳ سپتامبر) به سفری ابدی رفت.

فرهنگ فرهی نزدیک به ۷۰ سال،در مطبوعات، رادیو و تلویزیون مشغول به کار مستمر بود.او کار خود را با سردبیری در مجله هفتگی‌ «روزنه» با همکاری احمد شاملو آغاز کرد.او برنامه ساز برنامه های مختلف در رادیو و تلویزیون ملی ایران قبل از انقلاب بود.از آن جمله می توان «نقشی‌ در آئینه هفته»،«سیری در مسائل روز»، «شگفتی‌های جهان درون»،«در پیشگاه مردم»،«در پیشگاه تاریخ» و «جنگ شب» را نام برد.

استاد فرهنگ فرهی در آستانه انقلاب به آمریکا مهاجرت کرد،و قلم را در غربت نیز هرگز به زمین نگذاشت.استاد در رسانه های زیادی از جمله:«ایران تریبون»، «پیام ایران»،«رایگان»،«جنگ»،«نیمروز»،«مجله جوانان» و … قلم زده است،و در رادیو و تلویزیون های:«تهران»،«ایرانیان»،«جام جم»،«جنبش ایران»،« پارس»، ملی ایران NITV و … فعالیت داشت. انتشار و سردبیری «مجله جنگ» در اوایل دهه ۹۰ میلادی /۷۰ خورشیدی، از جمله کارهای ماندنی فرهنگ فرهی است.

شایان ذکر است، که پسر استاد فرهی (نیوشا)، در۱۳۶۶/ ۱۹۸۷ در اعتراض به ورود سید علی خامنه ای رئیس جمهوری وقت اسلامی ایران به نیویورک، برای شرکت در مجمع عمومی سازمان ملل متحد اقدام به خودسوزی کرد، و در گذشت.

بعد التحریر:
یادداشتی از وفا آذربهاری

استاد فرهنگ فرهی انسانی تاثیر گذار بود، از جمله در زندگی صاحب این قلم. از اوایل دهه ۹۰ میلادی /۷۰ خورشیدی، از کانادا با استاد در ارتباط بودم، تا در سومین روز ورودم به لس آنجلس، استاد فرهی را در دفتر منصور انوری ـ (سخنگوی تشکیلات شاپور بختیار در آمریکا و مدیر نشریه پیام ایران) ـ برای نخستین بارملاقات کردم، فوریه ۱۹۹۴.

آقای فرهی ۲۵ سال پیش، نخستین ضبط صوت را برای تهیه گزارش به من هدیه داد، و تاکید کرد که «جوان می توانی».در همان سالها به عنوان خبرنگار با برنامه «جنگ شب» فرهنگ فرهی در رادیو تهران لس آنجلس همکاری می کردم.

همه این ها را گفتم، تا گفته باشم، استاد فرهنگ فرهی به گردن صاحب این قلم حق دارد، و اگر موفقیتی در کار من وجود دارد، از برکت تشخیص و تاکید استاد فرهی است،که ربع قرن پیش گفت:«جوان می توانی».

او با رفتنش، بخشی از قلب من را نیز با خود برد…

یادش گرامی باد.