شاعران این شماره: مریم بالنگی، سریا داودی حموله، ناهید عرجونی، آرزو نوری،غلامرضا بلگوری،  منصور خورشیدی، حبیب شوکتی، الیاس علوی و غلامحسین نصیری‌پور 

_____________________________

یک شعر از: مریم بالنگی…………………….

…………………………….از: سایت شعرنو

افتخار

جایت را روی تخت خالی می‌گذارم

پیراهنت را از جارختی آویزان

صدای ریش‌تراشت از دستشویی میآید

تو توی خیابان تیرخورده‎ای

خانه‌ی من به خودش افتخار می‌کند.

یک شعر : از سریا داودی حموله 

آیینه
من می‌شود
من
زن زیبایی
که در هیچ آیینه‌ای دیده نمی‌شود!

یک شعر از: ناهید عرجونی

…………………………...از : صورت‌کتاب شاعر

مرا نبوس
بگذار جنگ تمام شود
من از بوسه‌هایی که خون دیده‌اند بدم می‌آید

یک شعر از آرزو نوری 

سربازهای چوبی

بچین
سربازهای چوبی پنجشنبه‌ها را
روی صفحه شکسته دلم
صبحگاه دانشکده افسری
آفتاب مستقیم تابستان
پوتین‌هایت
که گرد و خاکش
چشمها را تاریک می‌کند

سر راست‌تر از تن من چیزی نیست
بچین سربازهای چوبی پنجشنبه‌ها را
روی ستون فقرات‌ام
تا قدم رو بروم
دلتنگی‌هایت را
سیم خارداری
که آسمانت را
تکه تکه می‌کند

…………………………. از: صورت‌کتاب شاعر

سوغا ت

همه‌ی آنچه را که یافتم
تردید آسمان از من گرفت
شبی که آتش به اسبان کوه می‌زد
وخاکساری‌ی سوار در برودت تنکه
از استخوان مرگ گذشت
شبی که گاوها
از اعوجاج شاخ به سمت باران
هرزهای علف را سهم موریانه‌ها می‌کردند
و از دور
سپیده در یخ کوهسار
بر دوش خرگوش خاموشی گرفت
تا هوا
از اغماء بهار بگوید و بیعاری‌ی درخت
کافور از کفن باد
سوغات می‌برم

یک شعر از: منصور خورشیدی 

خلاصه نگاه تو

بال که می‌گشایی
دوباره بهار
پشت همین پلک‌های همیشه خمار
اسکله‌های تمنا می‌سازد

میان انبوهی از هوا
محتاج حیرت و
خلاصه چشم تو می‌ما نم

.

یک شعر از: غلامحسین نصیری‌پور 

کمی نم به تاریخ بزنید

گرد و خاکش چشم همه را می‌سوزد

هنور هم تمام جنگل‌های جهان

برگچه‌ام را در پی یابش خود

می‌گردند

کجایی‌ام را از چگونگی چه خبری

پرس و جو می‌کنم

سرشارم از مرگی که رگم را

به ریشه‌های غلیظ خوابت

وصله می‌زند

فقط وصله‌هایمان هم‌رنگ شده‌اند

مارنگ و بوی لحظه‌ای هستیم که از دستان هم می‌روییم

در سرزمین چشم

شب از خوابم نمی‌پرد

محوم کن در بخار پوستت

بنوشم و بپوشم و جایی در خودت

به خوابم بکش

جایی که بیداری‌ام را از یاد ببرد

این مرگ همیشه تنها زیسته است