یادداشت‌های شخصی (کتاب‌فروشی‌های قدیم تهران )

عبدالرحیم خان احمدی پسرعموی احمد رضا احمدی بود. البته او چندین سال از ما بزرگ‌تر و از نسل قدیم‌تری بود که همگی افکار چپ ( اندر قیچی ) داشتند . یادم است خود او نمایشنامه‌ی ” آن که گفت آری و آن که گفت نه “ی برتولت برشت را ترجمه کرده و جزو انتشارات ” اندیشه ” که متعلق به خودش بود چاپ کرده  بود. سال‌هایی بود که همه‌ی اهل تیاترکشته و مرده‌ی نمایشنامه‌های ” ننه دلاور” و ” دایره‌ی گچی‌ی قفقازی” بودند. البته این هم از شوخی‌های زمان بود که روبروی کتاب‌فروشی‌ی اندیشه کافه‌ی ساز و ضرب‌گیری‌ی لوکولوس قرار داشت که هر وقت پشت ویترین تاریک کتاب‌فروشی عبدالرحیم‌خان که بسته بود به ” دایره‌ی گچی‌ی
قفقازی “ی برشت نگاه می‌کردم از پشت سر یکی از این جاهلان خواننده تنوره می‌کشید.

ای دختر قفقازی

کافه‌ی آرم و مست بازی؟

باری، من پشت ویترین می‌ایستادم و ” ویس و رامین ” را تماشا می‌کردم که به تصحیح مرحوم محمدجعفر محجوب بود و اندیشه بانی‌ی چاپ‌اش شده بود . این مثنوی‌ی ” ویس و رامین ” که ازداستان‌های دوران اشکانیانبوده است از متون خوش شانس ادبیات فارسی‌ست که بار اول فقط متن آن را علامه مجتبی مینوی بعد دکتر محجوب همان چاپ اندیشه را با تعلیقات پر و پیمان ، و آخرین بار استادان گرجستانی با مقابله‌ی ترجمه‌ی کهن گرجی‌ی آن زیر نظر علامه‌مینوی و دستیاری محمد روشن منتشر کردند .

مهر ۱۳۹۱