اشعار زیر از دوست سالیانم هوشنگ رئوف شاعر گرامی‌ی خرم‌آبادی‌ست که در ایمیل‌های‌اش فی‌البداعه و بدون دستکاری و اصلاح نوشته و برایم ارسال داشته. از انصاف دور بود اگر از او حتی به اشارتی در این‌جا نگویم، او را که بسیار دوست دارم و به دوستی‌اش افتخار می‌کنم.
۱
هی عاشق شدم و
هی بار روی دل‌ام گذاشتم و ندانستم
این برف
کی آمد و
کی نشست
مانده‌ام
با این دل سنگین
چگونه
از دامنه‌های سپید سرم بگذرم . …
۲
چشمان‌ام را
با گله‌های ابر
به صحرا فرستاده‌ام
وقتی که بغض می‌کنم
گریه‌هایم
جای دیگری می‌بارند.
۳
چه بی هنگام
این غبار خاکستری برخاست
پیش از آنکه
جنون آب را
روی درخت فواره
تماشا کنم . ..
سایت شخصی‌ی هوشنگ رئوف
سایت شخصی‌ی هوشنگ رئوف
______________________________________________
