غلامحسین ساعدی

 دوم آذرماه سال‌روز درگذشت نویسنده‌ی نامور ایران غلامحسین ساعدی(گوهر مراد) است.

وی در۱۳ دی‌ماه ۱۳۱۴ در تبریز متولد شد. کار روزنامه‌نگاری را  در نوجوانی به طور هم‌زمان در ۳ روزنامهٔ فریاد، صعود و جوانان آذربایجان آغاز کرد.

ساعدی  یکی از کسانی بود که به همراه بهرام بیضایی، بهمن فرسی، عباس جوانمرد، بیژن مفید، آربی اوانسیان، عباس نعلبندیان، اکبر رادی، اسماعیل خلج و … تئاتر ایران را در سال های ۴۰-۵۰ دگرگون کرد. 

از وی کتاب‌های فراوانی به جا مانده که می‌شود از  خانه‌‏های شهر ری. شب نشینی باشکوه . عزاداران بیل ( ۸ داستان پیوسته). دندیل ۴ داستان. گور و گهواره (۳ داستان کوتاه)  واهمه‌‏های بی‌‏نام و نشان (۶ داستان کوتاه)  ترس و لرز (۶ داستان کوتاه پیوسته)  آشفته حالان بیدار بخت (‏۱۰ داستان کوتاه) ^{نام برد.}

ساعدی همچنین تعداد زیادی رمان و نمایش‌نامه نوشته است که بسیاری از آن‌ها بر روی صحنه نمایش داده شدند. فیم‌نامه‌های گاو و آرامش در حضور دیگران نیز از وی بر اکران عمومی آمدند.

پس از سال  ۱۳۵۷ ساعدی مجبور شد ایران را ترک کرده و در فرانسه اقامت کند. نمايشنامه اتللو در سرزمين عجايب را در غربت نوشت. وی در روز شنبه ۲ آذر ۱۳۶۴ در پاریس درگذشت و در گورستان پرلاشز در کنار صادق هدایت به خاک سپرده‌شد.

در زیر نامه‌ای از ساعدی را با دستخط او از شناختنامه ساعدی کار جواد مجابی برای‌تان نقل میکنیم.