سه شعر از کروب رضایی

رانت

وقتی خیابان به

کاج و اوکالیپتوس

تکیه می‌دهد

شهر پر می‌شود از

ریشه‌هایی که

می‌خورند و

میوه نمی‌دهند.

نمکی

سال‌هاست قورباغه‌ها

بی‌حوصلگی خزر را

تحمل می‌کنند

ماهی‌های کوچولو همبازی‌های

جدید را

قوطی‌های کنسرو

خیلی شلوغ می‌کنند

خزر شب‌ها نمی‌خوابد

« سهمیه »

باران

یک ساعت که می‌بارد

بام‌های فرسوده

ساعت‌ها چکه می‌کنند

رسم عجیبی است

به تشنگی کاسه‌ها قطره قطره

آب می‌دهند.