من کی هستم؟!

این متن نوشته‌ی خانم ” بلقیس سلیمانی” یکی از نویسندگان  معاصر است

من« دوشيزه مکرمه» هستم،
وقتی زن‌ها روی سرم قند می‌سابند و همزمان قند توی دلم آب می‌شود.
============ ========= =====

من «مرحومه مغفوره» هستم،
وقتی زير يک سنگ سياه گرانيت قشنگ خوابيده‌ام و احتمالاً هيچ خوابی نمی‌بينم .
============ ========= ========= =

من «والده مکرمه» هستم،
وقتی اعضای هيات مديره شرکت پسرم براي خودشيرينی ۲۰آگهي تسليت در ۲۰ روزنامه معتبر چاپ می‌کنند.
============ ========= ========= ===

من «همسری مهربان و مادری فداکار» هستم،
وقتی شوهرم برای اثبات وفاداری‌اش البته تا چهلم- آگهی وفات مرا در صفحه‌ی اول پرتيراژترين روزنامه شهر به چاپ می‌رساند
============ ========= ========= ===

من «زوجه» هستم،
وقتی شوهرم پس از چهار سال و دو ماه و سه روز به حکم قاضی‌ی دادگاه خانواده قبول می‌کند به من و دختر شش ساله‌ام ماهيانه فقط بيست و پنج هزار تومان، بدهد
============ ========= ========= ===

من «سرپرست خانوار» هستم،
وقتی شوهرم چهار سال پيش با کاميون قراضه‌اش از گردنه‌ی حيران رد نشد و برای هميشه در ته دره خوابيد.
============ ========= ========= ===

من «خوشگله» هستم،
وقتی پسرهای جوان محله زير تير چراغ برق وقت‌شان را بيهوده می‌گذرانند.
============ ========= ========= ===


من «مجيد» هستم،
وقتی در ايستگاه چراغ برق، اتوبوس خط واحد می‌ايستد و شوهرم مرا از پياده رو مقابل صدا می‌زند.
============ ========= ========= ===


من «ضعيفه» هستم،
وقتی ريش سفيدهای فاميل می‌خواهند از برادر بزرگم حق ارثم را بگيرند.
============ ========= ========= ===


من «بی بی» هستم،
وقتی تبديل به يک شی‌ی آرکائيک می‌شوم و نوه و نتيجه‌های‌ام تيک تيک از من عکس می‌گيرند.
============ ========= ========= ===

من «مامی» هستم،
وقتی دختر نوجوانم در جشن تولد دوستش دروغ پردازی می‌کند.
============ ========= ========= ===

من «مادر» هستم،
وقتي مورد شماتت همسرم قرار می‌گيرم چون آن روز به يک مهمانی زنانه رفته بودم و غذای بچه‌ها را درست نکرده بودم.
============ ========= ========= ===


من «زنيکه» هستم،
وقتی مرد همسايه، تذکرم را در خصوص درست گذاشتن ماشينش در پارکينگ می‌شنود.
============ ========= ========= ===


من «مامانی» هستم،
وقتی بچه‌هايم خرم می‌کنند تا خلاف‌هايشان را به پدرشان نگويم.
============ ========= ========= ===


من «ننه» هستم،
وقتی شليته می‌پوشم و چارقدم را با سنجاق زير گلويم محکم می‌کنم و نوه‌ام خجالت می‌کشد به دوستانش بگويد من مادربزرگش هستم… به آنها می‌گويد من خدمتکار پير مادرش هستم.
============ ========= ========= ===


من «يک کدبانوی تمام عيار» هستم،
وقتی شوهرم آروغ‌های بودار می‌زند و کمربندش را روی شکم برآمده‌اش جابه جا می‌کند.
============ ========= ========= ===

من «بانو» هستم،
وقتی از مرز پنجاه سالگی گذشته‌ام و هيچ مردی دلش نمی‌خواهد وقتش را با من تلف بکند.
============ ========= ========= ===


من در ماه اول عروسی‌ام؛ «خانم کوچولو، عروسک، ملوسک، خانمی، عزيزم، عشق من، پيشی، قشنگم، عسلم، ويتامين و…» هستم.
============ ========= ========= ===


من در فريادهای شبانه شوهرم، وقتی دير به خانه می‌آيد، چند تار موی زنانه روی یقه کتش است و دهانش بوی سگ مرده می‌دهد، «سليطه» هستم.
============ ========= ========= ===


من در محاوره‌ی ديرپای اين کهن بوم؛ «دليله محتاله، نفس محيله مکاره، مار، ابليس، شجره مثمره، اثيری، لکاته و…» هستم.
============ ========= ========= ===


دامادم به من «وروره جادو» می‌گويد.
============ ========= ========= ===


حاج آقا مرا «والده» آقا مصطفی صدا می‌زند.
============ ========= ========= ===
من «مادر فولاد‌زره» هستم، وقتی بر سر حقوقم با اين و آن می‌جنگم.
============ ========= ========= ===

مادرم مرا به خان روستا «کنيز» شما معرفی می‌کند……

درباره Habib

متولد سال ۱۳۳۰ رشت استان گیلان- کسب لیسانس از دانشگاه ملی ایران- کوچ به ینگه دنیا سال ۱۳۶۵ و اقامت در کالیفرنیا-چاپ اولین کتاب شعر بنام (الف مثل باران) در سال ۱۳۸۴ در ایران توسط انتشارات شاعر امروز.
این نوشته در یادداشت‌های پراکنده ارسال شده است. افزودن پیوند یکتا به علاقه‌مندی‌ها.

نظرتان را ابراز کنید