مبارزه با استبداد واستقرار حکومت ملی همواره آهنگ اصلی مبارزات مردم ما در جنبشهای گوناگون تاریخ ایران بوده است. نگاهی گذرا به صفحات ضخیم متون نگاشته شده از حرکتهای مردمیی سالهای دور تا انقلاب مشروطه و نیز انقلاب سال ١٣٥٧ گواه این ادعاست. شعارهایی که در بطن خیابانها و تظاهرات خودجوش توسط مردم داده میشود همواره خواستههای بنیادین و اصلیی آنها را بیان میکند هرچند گاهی بعضی شعارهای مشکوک توسط گروهی فرصت طلب ابراز میگردد که به سرعت در میان تطاهرکنندگان اشاعه میشود اما به علت عدم همگونی به زودی فراموش شده تکرار نمیشوند. برای آشنایی با محور اصلیی شعارهای جوانان ما در ایران بعضی از آنها را در اینجا باز گو میکنیم.
.
استقلال– آزادی – جمهوری ایرانی.
نه شرقی- نه غربی – جمهوری ایرانی.
مردم چرا نشستین– ایران شده فلسطین.
نه غزه- نه لبنان- جانم فدای ایران.
مرگ برچین.
مرگ بر روسیه.
مرگ بر ستمگر- چه شاه باشه چه رهبر.
مرگ بر دیکتاتور- چه شاه باشه چه دکتر.
توپ – تانک – بسیجی دیگر اثر ندارد.
بسیج جنایت می کنه– رهبر حمایت می کنه.
نیروی انتظامی- حمایت – حمایت.
نیروی انتظامی- خجالت – خجالت.
جنتی لعنتی- تو دشمن ملتی.
نه بسیج – نه سپاه – نه جنتی – نه مصباح.
اشک تمساح نمی خوایم- دولت مصباح نمی خوایم.
خس و خاشاک تویی- دشمن این خاک تویی.
سرود ای ایران.
سرود یار دبستانی
سفارت روسیه– لانهی جاسوسیه.
محرم ماه خونه- سیدعلی سرنگونه
خیانت جنایت- مرگ بر ولایت
تجاوز خیانت- مرگ بر این ولایت
-دیکتاتور بدونه- به زودی سرنگونه