تقصیر صندلی

.

پیدا کنید
ارتباط بین این دوربین بی‌پایه
و این آدم نزدیک بین پایه‌دار را
که پای این فانوس بی‌فتیله
تاریک شده‌اند
این مارمولک اگر سبز نیست
تقصیر صندلی‌هایی‌ست
که از درخت بودن
خسته شده‌اند
وگرنه صحبت داس و اره
آن قدر تیز نیست
که کاغذ تازه نوشته شده
بوی بکارت کاج‌های جوان بدهد
بلندی‌ی این دیوار را
کوتاه آمده‌اند
تا احتیاجی نباشد
که صبح را
زیر پای‌ات بگذاری
و نردبان خمیده را
با رنگ وارفته‌ی رنگین کمان
خط خطی بکنی
مشتی آینه
بر اندام بهار ببار
تا خیابان کوتاه بن بست
با خیال کوچک سبرینه
دیداری تازه کند
آن که از کبوتران‌ات می گوید
هیچ نسبتی با آبی‌ی آسمان تو ندارد
هرچند باید قرابتی بین ساطور و جلاد باشد
که این گونه صاف و پوست کنده
با هم کنار می‌آیند
…………………….. ۱۴ ژانویه ٫۲۰۰۷ روزویل کالیفرنیا

درباره Habib

متولد سال ۱۳۳۰ رشت استان گیلان- کسب لیسانس از دانشگاه ملی ایران- کوچ به ینگه دنیا سال ۱۳۶۵ و اقامت در کالیفرنیا-چاپ اولین کتاب شعر بنام (الف مثل باران) در سال ۱۳۸۴ در ایران توسط انتشارات شاعر امروز.
این نوشته در شعر ارسال شده است. افزودن پیوند یکتا به علاقه‌مندی‌ها.

نظرتان را ابراز کنید