به یاد پرویز شاپور

گرفته از صورت‌کتاب عزیزم: بیژن اسدی‌پور

توضیح:این شعر زیبا را عمران در روز پانزدهم مرداد ۱۳۷۸، روز درگذشت پرویز شاپور سروده است. با سپاس از آقای سامان فیروزی

من امروز با تخت خالی ملاقات کردم
اتاق ۲۰۴
گل سرخ پرپر
به بالین او قطره‎های سرم اشک می‌ریخت
سفر کرد مانند یک نقش از روی بوم
سفر کرد مانند یک نور از روی بام
از آن سوی آیینه دیگر کسی
صدایش نزد
دگر گیسوان سفیدش نخواهد وزید
از آفاق چشمش فروغی نخواهد گذشت
دگر کوچه در ساعت پنج عصر
صدای عصا را نخواهد شنید